Wybrane czynniki personalne ICF w doświadczaniu autonomii i uczestnictwa u osób z niepełnosprawnością ruchową w obszarze pracy socjalnej

Obecna w badaniach nad niepełnosprawnością zmiana paradygmatyczna niesie ze sobą również zmiany w strategii działań pomocy społecznej. Sprzyja to przekształcaniu działań pomocowych w kierunku wzmacniania samodzielności, autonomii oraz wspierania aktywności klientów pracowników socjalnych. Celem artykułu jest określenie roli czynników personalnych w kształtowaniu autonomii i uczestnictwa w życiu społecznym osób z niepełnosprawnością ruchową. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem IPA (The Impact on Participation and Autonomy Questionnaire) oraz kwestionariusza własnej konstrukcji. Wyniki wskazują, że poczucie autonomii i uczestnictwa można wyjaśnić przy udziale trzech czynników personalnych związanych z niepełnosprawnością, takich jak poziom samodzielności w codziennym funkcjonowaniu, sposób poruszania się i wiek nabycia niepełnosprawności, oraz dwóch czynników socjodemograficznych, takich jak wiek i miejsce zamieszkania. W praktyce pracy socjalnej uwzględnianie czynników związanych z niepełnosprawnością indywidualizuje i zwiększa efektywność wsparcia.