The natural gas sector in Ukraine – opportunities and barriers to growth

The paper analyzed the natural gas sector in Ukraine for the period 2000 to 2018. This sector was affected by external factors, such as the crisis which began in late 2008/2009, as well as internal factors, including the situation in Ukraine after 2013 (the Annexation of Crimea). A comparative analysis was also conducted of the natural gas sector in European Union countries and Ukraine – compared the specificity of natural gas consumption in 2018. The analysis (I) examined the demand for natural gas in Ukraine between 2000 and 2018; (II) described changes in sources to cover Ukraine’s gas needs with a particular emphasis on its own production; (III) pointed to the fundamental changes that have occurred in the natural gas supply routes to the Ukrainian sector in recent years; (IV) stressed the growing role of own production in balancing Ukraine’s gas needs; (V) described the role of Ukraine as a transit country for Russian gas to be delivered to EU countries (in recent years, the volume of natural gas transmitted via the Ukrainian transmission system has been around 90 bcm annually); and (VI) looked at the structure of natural gas consumption in the Ukrainian gas sector and how it has changed in recent years. Unlike EU countries, the growing role of own production in balancing Ukraine’s natural gas needs was emphasized, which is consistent with the strategy of the Ukrainian government. Also, attention was drawn to the threats that may significantly reduce the role of Ukraine as an important transit country. The paper also puts forward the most important parameters concerning the underground natural gas storage facilities in Ukraine which is one of the largest in Europe.

W artykule przeprowadzono analizę sektora gazu ziemnego na Ukrainie w latach 2000–2018. Na sektor ten oddziaływały czynniki zewnętrzne, takie jak kryzys finansowy, który rozpoczął się na przełomie 2008/2009, a także czynniki wewnętrzne, w tym sytuacja na Ukrainie po 2013 r. (aneksja Krymu). Również przeprowadzono analizę porównawczą sektora gazu ziemnego krajów Unii Europejskiej oraz Ukrainy – porównano, jak kształtowało się jednostkowe zużycie gazu ziemnego w 2018 r. Przeanalizowano zapotrzebowanie na gaz ziemny na Ukrainie w latach 2000–2018 oraz scharakteryzowano zmiany w zakresie źródeł pokrycia popytu na gaz ziemny, ze szczególnym uwzględnieniem wydobycia własnego, a także wskazano na zasadnicze zmiany, jakie zaszły w ciągu ostatnich lat w kierunkach dostaw gazu ziemnego z importu na ukraiński rynek. W odróżnieniu od państw UE, podkreślono rosnącą rolę wydobycia własnego w zbilansowaniu potrzeb gazowych Ukrainy, co jest zbieżne ze strategią rządu ukraińskiego. Scharakteryzowano rolę Ukrainy jako kraju, przez którego terytorium realizowany jest tranzyt rosyjskiego gazu do krajów UE (w ciągu ostatnich lat wolumen przesyłanego gazu ziemnego ukraińskiego systemu przesyłowego kształtował się na poziomie około 90 mld m3 rocznie). Następnie zwrócono uwagę na zagrożenia, które mogą w istotny sposób wpłynąć na ograniczenie roli Ukrainy jako istotnego państwa tranzytowego. Porównano także, jak zmieniła się struktura zużycia gazu ziemnego na ukraińskim rynku gazu w ciągu ostatnich lat. W artykule również przybliżono najważniejsze parametry bazy PMG w Ukrainie, jednej z największej w Europie.