„Die Botin treuen Sinns“. Das Sehnsuchtsmotiv in der Musik der deutschen Romantik

Emotionen gehören zum grundsätzlichen Bereich der menschlichen Psyche. Paradoxerweise verbinden sie einerseits die menschliche Gattung mit der Tierwelt, andererseits lassen sich die Emotionalisierung und affektive Narrationen in hochsublimierten Kulturerzeugnissen erkennen. Der vorliegende Beitrag beginnt mit einer kurzen theoretischen Einleitung und zeigt dann aus der diachronischen Perspektive das affektive Potenzial der Sehnsucht als eine Emotion, die auf bedeutende Weise den Charakter der romantischen Musik geprägt hat.

Emocje należą do najbardziej elementarnego obszaru ludzkiej psychiki. Paradoks związany z nimi polega na tym, że z jednej strony tworzą one płaszczyznę łącząca gatunek ludzki ze światem zwierząt, z drugiej strony emocjonalizacja i narracje afektywne obecne są w niezwykle wysublimowanych wytworach kultury. Niniejszy artykuł wychodzi od krótkiego wstępu teoretycznego, przechodząc następnie do próby pokazania ujętego diachronicznie potencjału afektywnego tęsknoty jako uczucia, w znacznym stopniu wpływającego na charakter muzyki doby romantyzmu.

Emotions belong to the most elementary area of the human psyche. The paradox associated with them is that on the one hand, they create a ground connecting the human species with the world of animals. On the other hand, emotionalization and affective narratives are present in extremely sublime products of culture. This article begins with a short theoretical introduction, then moves on to an attempt to show the diachronic affective potential of longing as a feeling that significantly influenced the character of the music of the Ro-mantic era.