Vertical distribution of the root system of linseed (Linum usitatissimum L.) and legumes in pure and mixed sowing

Root competition for below-ground resources between edible plants may provide for long-term sustainability of agriculture systems. Intercropping can be more productive than a pure crop due to taking advantage of the morphological differences between species. In pure cropping, all biophysical interactions between plants occur through soil conditions. In intercropping, competition for water and nutrients is of major importance, but if the roots of one species occupy the zone just underneath the roots of the other crop, they can better use the resources of the root zone of the crop. The root system demonstrates a high degree of plasticity in its development in response to local heterogeneity of the soil profile and plant density. This study aimed at determining: (i) the morphological characteristics of the root systems of linseed, pea and vetch depending on the method of sowing; (ii) the root distribution in various soil types and at different soil profile depths (0–15 cm, 15–30 cm). Two three-year field experiments were conducted on two soil types in south Poland: soil A – Luvic Phaeozem (s1) and soil B – Eutric Cambisol (s2). These results show that linseed was more aggressive toward both legumes in mixture, but it produced lower yield compared to pure cropping. The environmental stress of plants in mixtures increased the relative weight of roots, which resulted in decreasing the root-shoot ratio (RSR).

Konkurencja korzeniowa międzygatunkowa roślin jadalnych o zasoby siedliska prowadzi w dłuższym okresie czasu do rozwoju zrównoważonego systemu rolnictwa. Siew mieszany roślin jest bardziej produktywny w stosunku do siewu czystego z uwagi na wykorzystanie morfologicznych różnic pomiędzy gatunkami. W siewie czystym warunki glebowe w istotny sposób kształtują biofizyczne zróżnicowanie roślin. Natomiast w siewie mieszanym konkurencja korzeni roślin o wodę i składniki pokarmowe jest nadrzędnie istotna, jednak w przypadku roślin wykształcających korzenie na różnych głębokościach, zasoby siedliska są lepiej wykorzystywane przez rośliny. System korzeniowy roślin oleistych i strączkowych przedstawia różny stopień plastyczności w zależności od lokalnej różnorodności profilu gleby oraz zagęszczenia roślin w łanie. Celem pracy była (i) ocena cech morfologicznych systemu korzeniowego lnu oleistego, grochu siewnego i wyki siewnej w zależności od sposobu siewu: siew czysty lnu, grochu i wyki, siew mieszany lnu z grochem (I), lnu z wyką (II), (ii) ocena dystrybucji systemu korzeniowego roślin w różnych warunkach glebowych: A – czarnoziem, B – gleba brunatna właściwa oraz różnej głębokości (0–15 cm, 15–30 cm). W badaniach wykazano, że len oleisty wykształcił bardziej agresywny system korzeniowy w stosunku do roślin strączkowych, jednak uzyskując niższy plon nasion w stosunku do siewu czystego. Stres środowiskowy roślin w siewie mieszanym wpłynął na wzrost masy korzeni, czego efektem było obniżenie wskaźnika RSR.