Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

The genetic polymorphism between the wild species and cultivars of rye Secale cereale L.

Tytuł:
The genetic polymorphism between the wild species and cultivars of rye Secale cereale L.
Polimorfizm genetyczny dzikich gatunków i odmian uprawnych żyta Secale cereale L.
Autorzy:
Broda, Z.
Tomkowiak, A.
Mikolajczyk, S.
Weigt, D.
Gorski, F.
Kurasiak-Popowska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27319.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2016, 69, 3
0065-0951
2300-357X
Język:
angielski
Prawa:
CC BY: Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
The aim of this research was to analyze genetic polymorphism between nine wild species and three cultivars of rye (genus Secale L.). The genetic polymorphism was assessed by means of the RAPD method (random amplified polymorphic DNA). The coefficients of genetic similarity between the species were calculated on the basis of amplified products and they were presented in a dendrogram. The highest genetic similarity was found between the Secale cereale ‘Amilo’ and S. cereale ssp. ancestrale ecotype 30226 (70%), whereas the lowest genetic similarity was observed between S. sylvestre and S. cereale ssp. dighoricum (33%). The results indicate considerable usefulness of the wild species for crossbreeding with the cultivars of the genus Secale and as genetic resources for breeding programs.

Przedmiotem badań była analiza polimorfizmu genetycznego między dziewięcioma gatunkami dzikimi żyta i trzema odmianami uprawnymi żyta. Do oszacowania polimorfizmu genetycznego zastosowano metodę RAPD (random amplified polimorphic DNA). Na podstawie produktów amplifikacji obliczono współczynniki podobieństwa genetycznego pomiędzy badanymi obiektami i zilustrowano je za pomocą dendrogramu. Największe podobieństwo wykazano między odmianą uprawną ‘Amilo’ a podgatunkiem dzikim S. cereale ssp. ancestrale (70%). Najmniej podobnymi taksonami okazały się S. sylvestre i S. cereale ssp. dighoricum (33%). Otrzymane wyniki wskazują na dużą przydatność gatunków dzikich do krzyżowania z odmianami uprawnymi rodzaju Secale oraz na możliwość użycia tych taksonów jako materiałów wyjściowych do hodowli.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies