Portugal’s energy security in the context of moving away from fossil fuels

Portugal is a country on the Iberian Peninsula with a population of just over 10 million people. The country has no reserves of energy resources such as oil, natural gas, or coal and is therefore dependent on their imports. Nevertheless, it has no problems ensuring energy security. It imports oil from countries such as Brazil, Nigeria, Saudi Arabia and Angola, and gas from Algeria, Nigeria, the United States of America and Qatar. All imports of crude oil and most imports of petroleum products pass through the two main ports of Sines and Leixões, while gas is imported via the Sines LNG terminal and two cross-border gas pipelines at Campo Maior and Valença do Minho. Coal imports are no longer a problem following the closure of the last coal-fired power plant in 2021. As recently as 2019, fossil fuels accounted for as much as 76% of Portugal’s total primary energy supply, with oil accounting for 43%, but the majority of this demand was consumed by road transport (51%), followed by oil-based industries (16%) and household heating (5%). Now, however, the situation is changing. Hydropower and rapidly developing wind and solar energy account for a large share of electricity generation. By 2030, Portugal plans to commission between 600 and 900 MW of new solar capacity annually. Energy security in Portugal is the responsibility of the government and the relevant ministries. As in many other European countries, there is a clear drive towards decarbonization and measures are being taken to ensure that this process takes place as soon as possible, as is explicitly stated in Portuguese government documents. The analysis presented in this article shows that Portugal, despite lacking significant energy resources, can guarantee its energy security at a high level.

Portugalia jest krajem położonym na Półwyspie Iberyjskim o liczbie mieszkańców nieznacznie przekraczającej 10 milionów. Nie posiada zasobów surowców energetycznych takich jak: ropa naftowa, gaz ziemny, czy też węgiel i dlatego całkowicie jest uzależniona od ich importu. Niemniej jednak kraj ten nie ma problemów z zapewnieniem bezpieczeństwa energetycznego. Ropę naftową sprowadza z takich krajów jak: Brazylia, Nigeria, Arabia Saudyjska czy Angola, a gaz z Algierii, Nigerii, Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej oraz z Kataru. Cały import ropy naftowej i większość importu produktów naftowych przechodzi przez dwa główne porty: Sines i Leixões, natomiast gaz sprowadzany jest przez terminal LNG Sines oraz dwa transgraniczne gazociągi Campo Maior i Valença do Minho. Import węgla przestał być problemem po zamknięciu w 2021 roku ostatniej elektrowni węglowej. Jeszcze w 2019 r. paliwa kopalne stanowiły aż 76% całkowitej podaży energii pierwotnej w Portugalii, w tym na ropę naftową przypadało 43%, ale większość tego zapotrzebowania zużywał transport drogowy (51%), następnie przemysł oparty na ropie (16%) i ogrzewanie budynków (5%). Teraz jednak sytuacja się zmienia. Duży udział w produkcji energii elektrycznej stanowi energetyka wodna oraz coraz szybciej rozwijana energetyka wiatrowa i słoneczna. Do 2030 roku Portugalia planuje oddawanie rocznie do eksploatacji od 600 do 900 MW nowych mocy w energetyce słonecznej. Za bezpieczeństwo energetyczne w Portugalii odpowiada rząd za pośrednictwem odpowiednich ministerstw. Tak jak i w wielu innych krajach europejskich widać wyraźnie, co zresztą jest zapisane wprost w portugalskich dokumentach rządowych, dążenie do dekarbonizacji i podejmowanie takich działań, aby ta dekarbonizacja nastąpiła jak najszybciej. Z przedstawionych w artykule analiz wynika, że Portugalia, pomimo braku znaczących zasobów surowców energetycznych, jest w stanie zagwarantować sobie bezpieczeństwo energetyczne na wysokim poziomie.