Pollen production in selected species of anemophilous plants

In the study, structural features of fl owers of the following allergenic plant species were analysed: Betula verrucosa, Secale cereale, Rumex acetosella, Plantago major and Artemisia vulgaris. Pollen production was established by calculating the number of pollen grains produced by the stamen, fl ower and infl orescence. The dates of occurrence and pollen grains concentration in the air of Lublin were determined. A positive correlation was found between the length of anthers and the number of pollen grains produced. The largest number of pollen grains per anther is produced by Secale cereale (22 360), whereas the smallest one by Plantago major (5 870). The other species produced intermediate numbers of pollen grains in the anther: Betula verrucosa – 11 160, Rumex acetosella – 10 850, Artemisia vulgaris – 9 580. The birch pollen season in Lublin lasts about a month, and pollen of this taxon reaches the highest airborne concentrations among the studied taxa. Low values of pollen concentrations are characteristic for rye and plantain, whereas slightly higher values are recorded for sorrel pollen. Mugwort pollen reaches high concentrations which are noted at the beginning of August.

W pracy analizowano cechy budowy kwiatów następujących gatunków roślin alergogennych: Betula verrucosa, Secale cereale, Rumex acetosella, Plantago major oraz Artemisia vulgaris. Określono obfi tość pylenia obliczając liczbę ziarn pyłku wytwarzaną przez pręcik, kwiat i kwiatostan. Ustalono terminy występowania oraz stężenie ziarn pyłku w powietrzu Lublina. Stwierdzono dodatnią zależność między długością pylników a liczbą wytwarzanych ziarn pyłku. Najwięcej ziarn pyłku w główce pręcikowej produkuje Secale cereale (22 360), zaś najmniej Plantago major (5 870). Pozostałe gatunki tworzyły w pręciku pośrednie ilości ziarn pyłku: Betula verrucosa – 11 160, Rumex acetosella – 10 850, Artemisia vulgaris – 9 580. Sezon pyłkowy brzozy w Lublinie trwa około miesiąca, a pyłek wymienionego taksonu osiąga najwyższe koncentracje w powietrzu spośród badanych taksonów. Niskie wartości stężenia pyłku są charakterystyczne dla żyta i babki, nieco wyższe rejestrowane są dla pyłku szczawiu. Pyłek bylicy osiąga wysokie stężenia, które notowane są na początku sierpnia.