Instytucja przedstawicielstwa w procesie dokonywania czynności prawnych przedsiębiorstwa

Dokonywanie czynności prawnych przez osoby fizyczne i osoby prawne na gruncie polskiego prawa cywilnego uzależnione jest od wielu czynników, z których najważniejszym jest posiadanie zdolności do czynności prawnych. Osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych mogą dokonywać we własnym imieniu czynności prawnych, czyli nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Co do zasady osoby fizyczne, którym przysługuje ograniczona zdolność do czynności prawnych, mogą zaciągać zobowiązania lub rozporządzać swoim prawem tylko za zgodą swojego przedstawiciela ustawowego. Co do zasady także czynność prawna dokonana przez osobę nieposiadającą zdolności do czynności prawnych jest nieważna. Od powyższego przewidziane są wyjątki określone w Kodeksie cywilnym. W stosunku do osób, które z powyższych powodów same nie mogą dokonywać czynności prawnych, przewidziano instytucję przedstawicielstwa. Celem instytucji przedstawicielstwa jest zatem umożliwienie dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz osób, które same tychże czynności prawnych dokonywać nie mogą. W praktyce dotyczy to osób małoletnich oraz ubezwłasnowolnionych całkowicie i częściowo, a także osób prawnych, w tym przedsiębiorstw. Instytucja przedstawicielstwa wykorzystywana jest także w szerokim zakresie przez osoby fizyczne, które posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą dokonywać tychże czynności osobiście.