Anemophilous plant pollen in spring specific honeys from the Rzeszow area

The present study comprises pollen analyses of 23 samples of spring specifi c honeys collected from apiaries situated in 12 communes in the Rzeszów area during the 2005 -2006 apicultural season. Forty two pollen taxa were identifi ed in the examined material, of which 31 nectariferous and 11 non-nectariferous anemophilous plants. Among the nectariferous plants, the highest pollen frequency was found for Brassicaceae (others) (95.7%), Rubus type (91.3%) and Prunus type (86.9%). The presence of anemophilous pollen grains was recorded in all the samples, with Poaceae reaching the highest frequency (69.8%). The frequency of over 50% was characteristic of Quercus and Rumex, while the lowest frequency (less than 10%) was recorded for Cerealia, Corylus avellana and Humulus lupulus. The highest participation was found for Quercus, whose pollen grains constituted as much as 80% of anemophilous pollen grains in a single sample. The lowest participation (below 3%) was found for Rumex, Pinus and Artemisia. Among all the taxa of pollen grains found in a single sample, Poaceae pollen reached the highest share of anemophilous pollen in a sample of honey from fruit trees (10%), whereas Quercus pollen in one honey from Brassica napus (7.8%) and in one honey from Acer (4.5%). The pollen share of the remaining anemophilous taxa in the examined honeys ranged between 0.2% and 2.9%. The identifi ed anemophilous taxa belong to 10 botanical families. In 19 out of 23 examined samples of honeys, small indicators of honeydew were discovered.

Analizie pyłkowej poddano 23 próbki wiosennych miodów odmianowych okolic Rzeszowa, zebranych w latach 2005-2006 z pasiek zlokalizowanych na terenie 12 gmin. W badanym materiale wyróżniono ziarna pyłku 42 taksonów, w tym 31 z roślin nektarodajnych i 11 z nienektarodajnych wiatropylnych. Wśród roślin nektarodajnych najwyższą frekwencję osiągnęły Brassicaceae (inne) (95,7%), Rubus typ (91,3%) i Prunus typ (86,9%). We wszystkich próbkach obecne były ziarna pyłku roślin wiatropylnych, wśród których najwyższą frekwencję (69,8%) osiągnęły Poaceae. Ponad 50% frekwencją charakteryzowały się ziarna pyłku Quercus i Rumex, zaś najniższą (poniżej 10%) uzyskały Cerealia, Corylus avellana i Humulus lupulus. Najwyższy udział wykazały ziarna pyłku Quercus, które w jednej próbce osiągnęły aż 80% udziału wśród roślin wiatropylnych. Najniższy udział poniżej 3% uzyskały Rumex, Pinus i Artemisia. Natomiast najwyższy udział pyłku roślin wiatropylnych wśród wszystkich taksonów w całej próbce osiągnęły Poaceae w miodzie z drzew owocowych (10%), oraz Quercus w jednym miodzie z Brassica napus (7,8%) i w jednym miodzie z Acer (4,5%). Udział pyłku pozostałych taksonów wiatropylnych w badanych miodach zawierał się w granicach 0,2%-2,9%. Zidentyfi kowane taksony roślin wiatropylnych należały do 10 rodzin botanicznych. W 19 z 23 próbek miodów obecne były nieliczne wskaźniki spadzi.