Zagadnienie istnienia norm

W pierwszej kolejności przedmiotem rozważań są normy pojmowane jako wyrażenia–typy. Taka norma istnieje, ponieważ jej cudzysłowowe imię własne nie jest nazwą pustą. To znaczy, że norma ta należy do uniwersum odpowiedniego metajęzyka. Innymi słowy, owa norma jest wartością zmiennej związanej tego języka. W ten sposób istnieją nie tylko normy pojmowane jako wyrażenia–typy, ale także normy pojmowane jako wyrażenia–egzemplarze, normy pojmowane jako znaczenia wyrażeń oraz normy pojmowane jako pary uporządkowane. Ponadto, normy pojmowane jako wyrażenia–egzemplarze istnieją też czasoprzestrzennie, bo są rzeczami. Natomiast ani normy pojmowane jako wyrażenia–typy, ani normy pojmowane jako znaczenia wyrażeń, ani normy pojmowane jako pary uporządkowane nie istnieją w czasie lub w przestrzeni, gdyż są abstrakcyjnymi bytami. W dodatku żadna norma nie istnieje intencjonalnie.

First of all, the subject of deliberation are norms understood as expression-types. Such a norm exists, because its quotational proper name is not an empty name. This means that the said norm belongs to the universe of appropriate metalanguage. In other words, this norm is a value of a bound variable of that language. Therefore, there exist not only norms understood as expression-types, but also norms understood as expression-tokens, norms understood as the meanings of expressions, and norms understood as ordered pairs. Moreover, norms understood as expression-tokens exist spatiotemporally because they are things. Meanwhile neither norms understood as expression-types nor norms understood as meanings of expressions, nor norms understood as ordered pairs exist in space or in time, because they are abstract objects. Besides, no norm exists intentionally.