Teoretyczne aspekty zarządzania sytuacjami kryzysowymi w przedsiębiorstwie

Kryzys identyfikowany jest jako zjawisko dość nieoczekiwane, silne, zmieniające dotychczasowy stan rzeczy i zachodzące procesy w kierunku nieoczekiwanym i niepożądanym, a tym samym zagrażającym dotychczasowemu funkcjonowaniu. Takim zjawiskiem była pandemia COVID-19, która wywarła istotny wpływ na zdrowie osób, kondycję organizacji oraz sytuację gospodarek krajowych. Zachodzące dynamiczne zmiany otoczenia wynikłe z zaistniałej sytuacji kryzysowej wywołanej pandemią spowodowały, że większość przedsiębiorstw zmuszona była do podejmowania działań z zakresu zarządzania kryzysowego w celu wyeliminowania czynników ryzyka wpływających na ich funkcjonowanie na rynku. Najczęściej były to działania dotyczące: reorganizacji pracy w celu zmniejszenia zapotrzebowania i presji na nią, doradztwa dla pracowników, przeprowadzania szkoleń w zakresie rozwiązywania konfliktów czy umożliwienia pracownikom samodzielnego podejmowania większej ilości decyzji dotyczących sposobu wykonywania swojej pracy. W niniejszym rozdziale podjęto próbę przedstawienia poglądów badaczy na temat problematyki zarządzania kryzysem w przedsiębiorstwach w okresie przed pandemią COVID-19, w jej trakcie oraz po pojawieniu się zagrożeń wynikających z wojny w Ukrainie, przy czym sytuacje kryzysowe potraktowano jako nieodłączny element funkcjonowania przedsiębiorstwa.