Granice skuteczności działania hamulców pociągów pasażerskich

W okresie, w którym największe prędkości jazdy pociągów pasażerskich nie przekroczyły 160 km/h, do hamowania pociągów był stosowany niemal wyłącznie samoczynny hamulec powietrzny, najczęściej klockowy. Stopniowe wprowadzenie na liniach głównych pociągów o prędkościach 200 km/h, a nawet ponad 300 km/h stało się możliwe dzięki pojazdom trakcyjnym napędzanym elektrycznymi silnikami. Hamowanie pociągów od tak dużych prędkości wyłącznie hamulcami powietrznymi powodowałoby nadmierne wydłużanie drogi hamowania. Stało się więc konieczne stosowanie w takich pociągach dwóch rodzajów hamulców, z równoczesnym doskonaleniem układów ich sterowania i wprowadzaniem automatycznych urządzeń umożliwiających optymalne wykorzystywanie współdziałających hamulców.