Badania czujników ugięć szyn oraz całkowanie sygnału z czujnika przyspieszeń pionowych szyn

W artykule przedstawiony został problem dokładności pomiarów przemieszczenia w laboratoryjnych badaniach dynamicznych z użyciem różnych typów czujników. Przeanalizowano trzy typy czujników mierzących ugięcie szyny, czujnik laserowy, magneto-indukcyjny oraz wiroprądowy. Wyniki uzyskane za pomocą poszczególnych czujników porównywano miedzy sobą oraz z wzorcowym wymuszeniem kinematycznym zrealizowanym za pomocą serwohydraulicznej maszyny wytrzymałościowej. Ponadto przedstawiono wynik całkowania rzeczywistego sygnału przyspieszeń szyny w celu uzyskania wykresów ugięć. Wyniki przedstawiono w postaci wykresów i tabel. Stwierdzono, że najlepszą zgodność z sygnałem generowanym przez maszynę wytrzymałościową uzyskał czujnik magneto indukcyjny. W zakresie całowania sygnału przyspieszeń pionowych szyny w celu uzyskania ugięć szyny stwierdzono możliwość stworzenia odpowiedniej metody pomiarowej. Jednakże na obecnym etapie nie może być ona jeszcze zastosowana jako rutynowa metoda pomiarowa, gdyż jej skuteczność wynosi ok. 20%. Autorzy pracują nad jej udoskonaleniem.

In the paper the problem of accuracy of rail displacement sensors is discussed. The sensors were tested in laboratory conditions using a hydraulic press as the template for cinematically enforced displacement. The measured displacements (up to 30Hz) were compared with one another and the most promising sensor was chosen. In the next step of the investigations, a field research was carried out in order to verify the practicality of the selected sensor (that was magnetic induction sensor). Moreover, an attempt was made to obtain a reliable rail displacement signal by double integration of the vertical rail acceleration. At the moment, however, the efficiency of the proposed method is at a level of 20%, which is not sufficient for practical routine procedures. The authors continue to work in order to refine the method and implement it into railway practice.