Układy zasilania sieci trakcyjnej dla dużych prędkości na PKP - doświadczenia i wnioski

Do 1984 r. maksymalne prędkości osiągane przez pociągi pasażerskie - na odcinkach kilku linii PKP - nie przekraczały 120 km/h (jedynym wyjątkiem były fragmenty linii E20 Poznań-Warszawa, gdzie dozwolona prędkość 130 km/h). Rok 1984, wraz z nowym rozkładem jazdy, przyniósł "rewolucje" w postaci uruchomienia pierwszych pociągów ekspresowych między Krakowem Katowicami a Warszawą przez Centralną Magistralę Kolejową z prędkością maksymalną - na praktycznie całej jej długości - 140 km/h. Umożliwiło to radykalne skrócenie czasu jazdy - z ponad 4 godz. do 2 godz. 30 min. Połączenie to spotkało się z tak wielkim zainteresowaniem pasażerów, że liczba pociągów została wkrótce zwiększona z 2 par do ponad 10 dla każdego kierunku, jednocześnie z wydłużeniem relacji niektórych pociągów poza Kraków, Katowice, Warszawę. Pod koniec lat 80. zwiększono prędkość maksymalną na CMK do 160 km/h, wykorzystując zmodernizowane w latach 70. lokomotywy EP05 i właśnie wprowadzane do eksploatacji EP09.