Principles for organising emergency command structures

Proactive responding to emerging emergencies by effectively intervening and combating hazardous incidents, which by their nature are qualified for elimination by fire protection units (FPUs), place the area of fire protection within the framework of state security structures. In order to ensure the expected level of efficiency, the state security system makes use of structures and implementation systems that bring together entities carrying out a variety of tasks, in such a way enabling them to function efficiently in their respective fields. One of the most significant elements of the state security structure of this type is the National Firefighting and Rescue System (NFRS). It performs its tasks by carrying out hazard analyses, preventive safeguarding and combating the immediate threats identified in the area by taking up rescue operations. The NFRS, as a system, has been evolving since its inception, both in terms of its structural shape and the tasks it is carrying out. Therefore, the subject of this paper is to consider the evolutionary changes it has undergone, actively adapting to the changing hazard map and improving the model for organising rescue operations. The authors focus on the fact that the levels of rescue action leadership defined in the regulation [6] are interpreted in a variety of ways, and also point out the importance of the function of a commander of a rescue operation (CRO) in the organisation of a rescue or other emergency operation.

Aktywne reagowanie na pojawiające się sytuacje kryzysowe poprzez skuteczne interweniowanie i zwalczanie zdarzeń niebezpiecznych, co do charakteru kwalifikowanych jako wskazane do usuwania przez jednostki ochrony przeciwpożarowej (JOP), umiejscawiają obszar ochrony przeciwpożarowej w ramach struktur bezpieczeństwa państwa. System bezpieczeństwa państwa dla zapewnienia oczekiwanego poziomu efektywności działania wykorzystuje struktury i systemy wykonawcze skupiające podmioty oraz instytucje realizujące różnorodne zadania, umożliwiając tym samym sprawne ich funkcjonowanie w swoich dziedzinach. Jednym z najistotniejszych tego rodzaju elementów struktury bezpieczeństwa państwa jest krajowy system ratowniczo-gaśniczy (KSRG). Realizuje on swoje zadania, prowadząc analizy zagrożeń, prewencyjne zabezpieczanie oraz zwalczanie zidentyfikowanych w danym obszarze bezpośrednich zagrożeń poprzez podejmowanie działań ratowniczych. KSRG jako system od początku powstania ewoluuje zarówno w zakresie kształtu strukturalnego, jak i zadań, które realizuje. Dlatego też przedmiotem opracowania są rozważania na temat ewolucyjnych zmian, jakim podlegał, aktywnie dostosowując się do zmieniającej się mapy zagrożeń oraz doskonaląc model i strukturę organizowania działań ratowniczych. Autorzy skupiają uwagę na fakcie różnorodnego interpretowania zdefiniowanych w rozporządzeniu [6] poziomów kierowania działaniem ratowniczym, a także wskazują na istotę funkcji kierującego działaniem ratowniczym (KDR) w organizacji akcji ratowniczej lub innego działania ratowniczego.