Reorganizacja systemu zarządzania kryzysowego resortu obrony narodowej

Każdy rozwinięty system zarządzania kryzysowego, w tym ten funkcjonujący w Polsce, ma zapewniać ochronę ludności przed efektami katastrof naturalnych i awarii technicznych (Majchrzak, 2016). Potencjał sił i środków dysponowany przez Siły Zbrojne RP oraz ich dyspozycyjność wskazują na znaczącą rolę resortu Obrony Narodowej we wsparciu bezpieczeństwa wewnętrznego państwa poprzez czynny udział w reagowaniu kryzysowym (Michailiuk, Stępień, Denysiuk, 2016). Niestety, na przełomie ostatnich 10 lat, tym razem w obliczu trwającej wojny w Ukrainie, doszło do drugiej, poważnej zmiany w systemie zarządzania kryzysowego resortu obrony narodowej. Zarysowany został dość czytelny podział między Dowództwem Wojsk Obrony Terytorialnej a Dowództwem Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych na obszar zadań ochrony ludności przed efektami katastrof naturalnych czy awarii technicznych w pierwszym przypadku oraz zadań pomocy służbom w utrzymaniu bezpieczeństwa wewnętrznego, w tym przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym, kończąc na przeciwdziałaniu zagrożeniom militarnym w drugim przypadku, co jest przedstawione w niniejszym artykule. Niestety z naukowego punktu widzenia nie jest to podejście holistyczne, rozmija się również z zapisami Strategii Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej z 2020 r. Czy fakt zaimplementowania takich właśnie zmian okaże się właściwy to pokażą doświadczenia i wnioski w kolejnych miesiącach i latach, a należy dodać, że sytuacja bezpieczeństwa w tej części Europy zmienia się z dnia na dzień.

Each developed system of crisis management, including that functioning in Poland, has to provide protection of population against the effects of natural disasters or technological failures (Majchrzak, 2016). Potential of forces and assets being at the disposal of the Armed Forces of the Republic of Poland and the level of their readiness indicate on significant meaning of the national defence sector for assisting the state’s internal security by an active participation in crisis reactions (Michailiuk, Stępień, Denysiuk, 2016). Unfortunately, the national defence sector crisis management system has faced the second serious change for recent 10 years, and this time during the war in Ukraine. A quite legible division can be observed between the Command of Territorial Defence Troops and the Operational Headquarter of Armed Forces Services on the area of assignments protecting the population against the effects of natural disasters or technical failures in the first case, and on the area of assignments aimed to assist the services in keeping the internal security, including counter-actions against terroristic threats, and ending on counteracting the military threats in the second case, what is presented in the paper. Unfortunately, it is not a holistic approach from the scientific point of view, and it also is not in line with the wordings of the National Security Strategy of the Operational Headquarter of Armed Forces Services on the area of assignments protecting the population against the effects of natural disasters or technical failures in the first case, and on the area of assignments aimed to assist the services in keeping the internal security, including counter-actions against terroristic threats, and ending on counteracting the military threats in the second case, what is presented in the paper. Unfortunately, it is not a holistic approach from the scientific point of view, and it also is not in line with the wordings of the National Security Strategy of the Republic of Poland from 2020. The justification for implementation of these changes can be proved by experience and conclusions of consecutive months and years, but it has to be added that the security environment is changing on a daily basis in this part of Europe.