Skuteczność kondycjonowania osadów ściekowych metodą Fentona

Określono skuteczność zastosowania metody Fentona w procesie kondycjonowania osadów ściekowych podczas ich odwadniania. W badaniach w skali laboratoryjnej wykorzystano osad surowy z oczyszczalni ścieków miejskich, który poddano kondycjonowaniu z wykorzystaniem koagulantów nieorganicznych oraz układów pogłębionego utleniania (Fe(II)/H2O2, Fe(III)/H2O2). W badaniach poddano analizie czas ssania kapilarnego, opór właściwy filtracji oraz uwodnienie osadu po filtracji próżniowej. Stwierdzono, że wartości tych parametrów były wyraźnie zależne od ilości stosowanych koagulantów nieorganicznych. Podatność osadów ściekowych na odwadnianie rosła wraz ze wzrostem dawki soli żelaza. Stwierdzono, że wykorzystanie metody Fentona w procesie kondycjonowania osadu spowodowało poprawę analizowanych właściwości osadu. W niektórych jednak przypadkach reakcja pogłębionego utleniania okazała się mniej sprawną metodą kondycjonowania osadu, w stosunku do zastosowania jedynie soli Fe(II) i Fe(III).

The applicability of Fenton's method to the process of sewage sludge conditioning in the course of the dewatering procedure was examined on a laboratory scale. Raw sewage sludge was made subject to conditioning with inorganic coagulants and by the peroxidation technique (Fe(II)/H2O2, Fe(III)/H2O2). Analyses were performed to determine the time of capillary suction, specific resistance of filtration, and water content upon vacuum filtration. The values of these parameters were found to depend on the quantity of the inorganic coagulants applied. The propensity of the sewage sludge for dewatering increased with the iron salt dosage. The application of the Fenton's method to the conditioning process upgraded the properties of the sludge. In some instances, however, Fenton's peroxidation reaction appeared to be a less efficient method of sludge conditioning as compared to the one involving Fe(II) and Fe(III).