Skuteczność procesu koagulacji w usuwaniu substancji organicznych z wód podziemnych

W artykule omówiono przydatność procesu koagulacji siarczanem glinu i żelaza(III), glinianem sodu oraz chlorkiem poliglinu, w usuwaniu zanieczyszczeń organicznych z wody podziemnej. Wykazano, że o stopniu usuwania substancji organicznych współdecydowały wartość stosunku utlenialności do żelaza ogólnego, pH i temperatura oczyszczanej wody oraz rodzaj i dawka koagulantu. Efekty usuwania zanieczyszczeń organicznych zwiększały się wraz ze wzrostem stężenia jonów H+ i temperatury wody, natomiast zmniejszały się wraz z rosnącą ilością połączeń żelazoorganicznych w wodzie surowej. Bez względu na wartości wskaźników oczyszczanej wody, najskuteczniejszym koagulantem był chlorek poliglinu. Poprzedzenie procesu koagulacji napowietrzaniem wody, równoznaczne ze wzrostem pH, pogorszyło stopień obniżenia utlenialności i zawartości OWO. Podobny wpływ spowodowało wspomaganie procesu koagulacji siarczanem glinu i żelaza(III) przy pomocy flokulantu organicznego Praestol 2540.

Alum, Fe(III), sodium aluminate and polyaluminum chloride coagulation processes were tested for the removal of organics from groundwater. The extent of organic matter removal was found to depend on the value of the COD/Fe ratio, on the pH and temperature of the water to be treated, as well as on the type and dose of the coagulant used. Removal efficiency increased with the rise in H+ ion concentration and temperature, and decreased as the amount of ferro-organic complexes in raw water increased. Irrespective of the pollutants present in the water, the polyaluminum chloride coagulant was the most efficient. The inclusion of aeration as a prior step, which brings about a rise in pH, lowered the extent of COD and TOC reduction. A similar effect was observed when alum or Fe(III) coagulation was aided with the organic flocculant Praestol 2540.