Analiza parametrów balistycznych XVI-wiecznego arkebuza użytego w bitwie pod Pawią

W artykule przeprowadzono symulację toru lotu oraz procesu penetracji zbroi ciężkiej jazdy z początku XVI wieku, przez ołowianą kulę wystrzeloną z arkebuza, stosowaną podczas bitwy pod Pawią, która rozegrała się 24 lutego 1525 roku. Użycie podczas tej bitwy masowo broni palnej w postaci arkebuzów przez piechotę przeciwko opancerzonej jeździe rozstrzygnęło wynik tej bitwy i wpłynęło na zmianę taktyki walki na rzecz gruntownego rozwoju formacji piechoty wyposażonej w broń palną. Podstawowe parametry balistyczne XVI-wiecznego arkebuza, niezbędne do procesu symulacji, uzyskano na podstawie informacji ze źródeł historycznych. Na podstawie obliczeń numerycznych wyznaczono parametry toru lotu pocisku ołowianego na odległość zapewniającą penetrację ówczesnej zbroi jeźdźca. Dzięki zastosowaniu metody elementów skończonych (AUTODYN) oszacowano zdolność penetracji zbroi XVI-wiecznego jeźdźca przez kulę ołowianą.

The paper presents simulation of flight path of a lead ball fired with an arquebus and its penetration process through an armor of heavy cavalry knights of the beginning of the 16th century used during the Battle of Pavia on 24 February, 1525. The mass use of firearms by the footmen against the cavalry decided the result of the battle and started a large deployment of infantry formations armed in firearms. The basic ballistic characteristics of 16th century arquebus necessary for the simulation process are based on historical information. The numerical calculations were used to identify the flying characteristics of the lead ball at the distances securing the penetration of that time horseman’s armour. Penetration capacity of the lead ball through the 16th age horseman armour was estimated by using the finite element method (AUTODYN).