Iron Nanocompounds Applied in the Treatment of Screen Printing Wastewater

The aim of the study was to determine the efficiency of wastewater treatment by the Fenton method with the use of iron nanocompounds and to compare it with the classical Fenton method. The object of the study was wastewater generated during the washing of stencils used in screen printing processes. The wastewater was purified by the classical method with the use of ferrous sulfate by means of iron nanocompounds and using ferrous sulfate with the addition of iron nanocompounds. Iron(II,III) oxide nanopowder was used as an iron nanocompound. The Fenton process was optimised while investigating the effect of the type of compound applied in the treatment process, the doses of iron, hydrogen peroxide and pH of the solution on pollutant decomposition efficiency. The use of iron nanocompounds in the classical process in the presence of ferrous sulfate made it possible to increase the degree of the reduction in organic pollutants. The effect of treatment depended on the proportion of the amount of nanocompounds and the quantity of ferrous sulfate.

Celem badań było określenie efektywności oczyszczania ścieków metodą Fentona przy udziale nanozwiązków żelaza i porównanie jej z klasyczną metodą Fentona. Przedmiot badań stanowiły ścieki z mycia szablonów po procesach drukowania techniką sitodruku. Ścieki oczyszczano metodą klasyczną stosując siarczan żelazawy, za pomocą nanozwiązków żelaza oraz stosując siarczan żelazawy z dodatkiem nanozwiązków żelaza. Jako nanozwiązku żelaza używano nanoproszki tlenku żelaza (II, III). Dokonano optymalizacji procesu Fentona badając wpływ rodzaju związku użytego do oczyszczania, dawki żelaza, dawki nadtlenku wodoru oraz pH roztworu na efektywność rozkładu zanieczyszczeń. Zastosowanie dodatku nanozwiązków żelaza w procesie klasycznym przebiegającym z udziałem siarczanu żelazawego pozwalało zwiększyć stopień redukcji zanieczyszczeń organicznych. Uzyskane efekty oczyszczania zależały od proporcji między ilością wprowadzonych nanozwiązków, a ilością siarczanu żelazawego.