Evaluation of stiffness degradation curves from in situ tests in various soil types

Increasingly complex design systems require an individual approach when determining the necessary design parameters. As soils are characterized by strong strain-dependent nonlinearity, test methods used to characterize the subsoil should be carefully selected, in terms of their "sensitivity" as well as suitability for the analyzed type of problem. When direct measurements are not available, while design calculation models require specific parameters, indirect parameter estimation may be used. This approach requires calibration and validation of empirical correlations, based on well documented database of tests and case studies. One of the parameters often used, when analyzing soil-structure interaction problems, is the shear stiffness of the soil and its strain-dependent degradation. The aim of the article is to present the procedure for description and evaluation of soil stiffness based on field tests (CPTU, DMT and SDMT) and a large number of reference curves obtained from laboratory tests (TRX) for selected soil types. On the basis of the given algorithm, it is possible to obtain a stiffness module G0 value at any level of deformation, based on in-situ tests.

Coraz bardziej skomplikowane układy konstrukcyjne wymagają indywidualnego podejścia przy wyznaczaniu parametrów, za każdym razem uwzględniając i modelując już na etapie badań, późniejsze warunki współpracy z podłożem. Jak wykazały dane z literatury tematu oraz wyniki uzyskane z badań własnych, grunty charakteryzują się silną nieliniowością modułu w zależności od odkształcenia, zatem należy precyzyjnie dobierać metody badania podłoża, tzn. w zakresie ich „czułości” pomiarowej, odpowiedniej dla danego typu konstrukcji budowlanych. Gdy nie są dostępne bezpośrednie pomiary, a metoda obliczeń projektowych wymaga określonych parametrów, wtedy rozwiązaniem pomocnym staje się poszukiwanie zależności korelacyjnych z poligonów badawczych i stosowanie procedur pozwalających na oszacowanie wymaganych parametrów (przy najmniej na etapie początkowych analiz). W artykule przedstawiono schemat postępowania w zakresie opisu i oceny sztywności podłoża na podstawie badań polowych (CPTU, DMT i SDMT) i opracowanych krzywych referencyjnych z badań laboratoryjnych (TRX) dla wybranych typów gruntów (iły i gliny). W oparciu o podany algorytm możliwe jest wyznaczenie wartości modułu G0 dla dowolnej wielkości strefy odkształcenia, stosując uzyskane z badań własnych zależności lokalne, w tym modele degradacji podłoża.