Possibilities and risks of – traditional and non-traditional spirituality in cyberspace

The cyberspace of digital media is now becoming a new lifeworld, a new existential dimension of human beings. Many activities, including work, education, sport, entertainment or, even religious-spiritual activities, are moving into it. On the one hand, traditional religions use this cyberspace for spreading information, education, or streaming of worship services. On the other hand, new non-traditional forms of religion and spirituality are being created in virtual cyberspace, especially in new forms of media, for example in videogames. Traditional religions with their spirituality have been shaped to a large extent by the media such as speech and writing. However, new digital media are disrupting these forms of old media. It can be concluded that the cyberspace of digital media as such influences traditional religions and their spirituality. The authors of this paper believe that a certain degree of adaptation is both possible and inevitable. In this context, the question of, to what extent traditional spirituality can adapt to the new digital media arises. Essential in this process is the renewal of the depth of spirituality that is most evident in mysticism and that represents its own identity. Even though some authors argue that non-traditional religions and spirituality saturate the needs of the postmodern and secularized human living in a digital virtual world, the authors of this paper believe that the new digital media or audiovisual technologies can at most provide some support for true spirituality and its development, but not spirituality itself. These non-traditional spiritualities underestimate the fact that the body or the physicality of humans, constitutes an irreplaceable correlate of spirituality.

Cyberprzestrzeń mediów cyfrowych staje się obecnie nowym światem życia, nowym egzystencjalnym wymiarem człowieka. Wiele działań, w tym praca, edukacja, sport, rozrywka, a nawet działania religijno-duchowe, przenosi się do niej. Z jednej strony tradycyjne religie wykorzystują cyberprzestrzeń do rozpowszechniania informacji, edukacji lub transmisji nabożeństw. Z drugiej strony, nowe nietradycyjne formy religii i duchowości są tworzone w wirtualnej cyberprzestrzeni, zwłaszcza w nowych formach mediów, na przykład w grach wideo. Tradycyjne religie z ich duchowością zostały w dużej mierze ukształtowane przez media, takie jak mowa i pismo. Jednak nowe media cyfrowe zakłócają wskazane tu formy starych mediów. Można twierdzić, że cyberprzestrzeń mediów cyfrowych jako taka wpływa na tradycyjne religie i ich duchowość. Autorzy tego artykułu uważają, że pewien stopień adaptacji jest zarówno możliwy, jak i nieunikniony. W tym kontekście pojawia się pytanie, w jakim stopniu tradycyjna duchowość może dostosować się do nowych mediów cyfrowych. Istotne w tym procesie jest odnowienie głębi duchowości, która jest najbardziej widoczna w mistycyzmie i która reprezentuje jego własną tożsamość. Chociaż niektórzy autorzy twierdzą, że nietradycyjne religie i duchowość nasycają potrzeby postmodernistycznego i zsekularyzowanego człowieka żyjącego w cyfrowym wirtualnym świecie, autorzy tego artykułu uważają, że nowe media cyfrowe lub technologie audiowizualne mogą co najwyżej zapewnić pewne wsparcie dla prawdziwej duchowości i jej rozwoju, ale nie dla samej duchowości. Te nietradycyjne duchowości nie doceniają faktu, że ciało lub fizyczność człowieka stanowi niezastąpiony korelat duchowości.