Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Sur'certaines modifications pendant l'ontogenèse des Ostracodes Dévoniens

Tytuł:
Sur'certaines modifications pendant l'ontogenèse des Ostracodes Dévoniens
O pewnych modyfikacjach w rozwoju ontogenetycznym dewońskich Ostracoda
O nekotorykh modifikacijakh i ontogenicheskom razvitii devonskikh ostrakod
Autorzy:
Adamczak, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22852.pdf
Data publikacji:
1959
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1959, 04, 2
0567-7920
Język:
francuski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Dans cette note est faite l'analyse du développement ontogénétique de 9 espèces d'Ostracodes du Dévonien moyen des Monts de Sainte-Croix (Góry Świętokrzyskie). L'auteur a pu constater que les caractères nouveaux font leur apparition au cours de l'ontogenèse suivant différentes modalités: tantôt par la voie de protérogenèse (Schindewolf ), tantôt par celle de prolongation des stades terminaux (Franz) ou anabolie (Severtzoff), tantôt enfin par celle de déviation (Franz, Severtzoff).

Rozwój indywidualny zwierzęcia jest ważny w procesie dla poznania jego filogenezy. Z punktu widzenia ewolucji badania zmian zachodzących w ontogenezie ma duże znaczenie . Dotyczy to szczególnie wzajemnych stosunków pokrewieństwa form oraz zagadnienia , „kiedy po jak” pojawiają się nowe cechy w szeregu rozwojowym gatunków. W niniejszej notatce przedstawiono obserwacje nad ontogeneza 9 gatunków, należących do dwóch rodzajów Ostracoda. Wyniki badań nad jednym z rodzajów Kozlowskiella (Pribyl, 1953) były już opublikowane (Adamczak, 1953), a w tej pracy zostały one częściowo uzupełnione. Wyniki badan nad ontogenezą gatunków rodzaju Poloniella Gürich , 1896 ( = Dizygopleura Ulrich & Bassler, 1923) nie były dotychczas publikowane. Analizując rozwój osobniczy (fazy wzrostu) badanych gatunków zaobserwowano, że nowe cechy mogą pojawiać się w różnych stadiach wzrostu. Stwierdzono, że ujawniają się one na drodze: 1) proterogenezy, i wtedy antycypują przyszły rozwój (Schindewolf, 1927, 1950); 2) zmiany w końcowych stadiach rozwoju, tj , prolongacji - według Franza (1927, 1931), lub anabolii - według Siewiercowa (1931) ; 3) dewiacji (Franz, Siewiercow) , tzn. zmiany lub odchylenia przebiegu ontogenezy we czesnych stadiach okresu post-embrionalnego; zmiany te nie antycypują przyszłego rozwoju. Niezależnie od sposobów (modi) zmian, czas trwania ontogenezy (liczba stadiów ) nie przedłuża się i nie ulega skróceniu w obrębie mniejszych jednostek taksonomicznych (np. rodzaju). Następuje tu tylko przemieszczenie (substytucja) i, kosztem zgęszczenia pewnych cech w procesie ontogenezy, powstanie cech nowych . W ewolucji, która urzeczywistnia się sposobem prolongacji , istnieje duża możliwość odtworzenia szeregu przodków, Rekapitulowane w procesie rozwoju osobniczego cechy przodków (drobne cechy palingenetyczne) mają charakter przejściowy i podlegają takim samym prawom wzrostu i rozwoju, jak inne cechy zwierzęcia. Cechy przodków analogiczne cechy rekapitulowane w ontogenezie potomków nie są identyczne. Zasadnicze znaczenie w tych badaniach ma metoda ontogenetyczno - porównawcza w odniesieniu do gatunków spokrewnionych ze sobą i zastępujących się w czasie. Zastosowując tę metodę można było ustalić sposoby zmian oraz względne tempo rozwoju niektórych cech.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies