The rhetorics of food as an everyday strategy of resistance in slave narratives

Food is never just food; it is also an instrument of power in a Foucaultian sense. Food is simultaneously a rhetorical tool of dominance and a means of insubordination/defiance. As depicted within slave narratives food is a site of material and symbolic struggle, serving as a means of oppression and resistance. In this study I will examine how enslaved African Americans used the production and consumption of food, as well as discourse about food, as a rhetorical means of resistance. While Michel Foucault produced the theoretical scaffolding that rethinks power and resistance, his theories can be placed in a productive dialogue with the rhetorical studies of Kenneth Burke, Gillian Symon’s general conception of rhetorical resistance, as well as more specifically with James Scott’s and Elizabeth Janeway’s theories of the everyday resistance of the “weak.” Through these analytical lenses, I will place particular focus upon the role of food in slave narratives as a rhetorical means of defining and disputing identity, of establishing and violating various boundaries, and of challenging the status quo of plantations.

Jedzenie nigdy nie jest jedynie jedzeniem; jest również narzędziem władzy w sensie Foucaultowskim. Jedzenie jawi się bowiem jako retoryczny sposób wyrażania dominacji i manifestowania nieposłuszeństwa. Przedstawione w narracjach niewolników jedzenie to przejaw materialnej i symbolicznej walki, instrument przemocy i sposób wyrażenia oporu. W niniejszym opracowaniu przyjrzę się, w jaki sposób zniewoleni Afroamerykanie wykorzystywali przygotowywanie i konsumpcję żywności, a także dyskurs o jedzeniu, jako retoryczne środki oporu. W tym celu stworzone przez Michela Foucaulta podstawy teoretyczne dla rozważań o władzy i oporze zestawione zostały z retorycznymi studiami Kennetha Burke'a, koncepcją oporu retorycznego Gillian Symon, a także z teoriami codziennego sprzeciwu „słabych” autorstwa Jamesa Scotta i Elizabeth Janeway. Wykorzystując to zaplecze teoretyczne, skupiłam się na analizie roli jedzenia w relacjach niewolników, rozumianego jako retoryczny środek definiowania i kwestionowania tożsamości, ustanawiania i naruszania granic oraz kwestionowania status quo zastanego na plantacjach w południowych stanach USA.