E-kultura nauczania-uczenia się

Komputer jest poważnym wyzwaniem dla rodziców, wychowawców oraz instytucji oświatowych. Dorośli uczestniczący w procesie wychowania starają się zazwyczaj jak najlepiej wykorzystać możliwości komputera w tym dziele, jednak ze względów organizacyjnych, ekonomicznych i mentalnych w szkole sprowadzony jest on z reguły do roli bardziej wszechstronnego środka dydaktycznego. Dzieci i młodzież natomiast raczej nie postrzegają komputera jako partnera, pomocnika w uczeniu się, jest on dla nich głównie środowiskiem komunikacji i rozrywki. Zatem sporadycznie zdarza się, by w procesie edukacji wykorzystywano komputer do kreowania rzeczywistości lub twórczego jej poznawania (programowanie, symulacje); z reguły pełni on rolę bardziej interesującego i sprawnego od tradycyjnych źródła informacji. Komputer oraz Internet wpływają na poziom motywacji, umiejętności poznawcze, procesy uczenia się, procesy socjalizacji, organizację pracy ucznia i nauczyciela, coraz częściej nawet na ich zdrowie. Sposób, w jaki korzystamy z tej technologii w domu i szkole, czyli e-kultura nauczania- -uczenia się powinna zatem w większym stopniu stać się troską wszystkich osób uczestniczących w tym procesie.

The article deals with some aspects of e-culture in education. The number of children and youths having access to computers and the Internet is steadily increasing. They usually use them as an alternative, passive source of knowledge, like a kind of quicker and more interesting book, rarely, as a simulator or a trainer. Elderly teachers have rather negative attitude towards computers in education, younger ones use them regularly, mostly for multimedia presentations. Younger layers of society spending too much time in front of a computer screen experience a variety of problems related to socialization, health and school and others. Parents, teachers, school authorities and society are not prepared for coping with computers as a contemporary challenge in education.