The theoretical model of human — weapon system

Rapid firing of two bullets from the Skorpion submachine gun vz. 61 cal. 7,65 mm towards the target located at a distance of 25 [m] was registered at a police shooting range. The tests confirmed the opinion of the users regarding the presence of significant weapon dispersion. This undesirable effect prompted the authors to undertake work in order to improve the dynamic properties of weapons. Experimental studies provided information on the kinematics of movement of human — weapon system. On the basis of the courses of variation of displacement, velocity and acceleration over time, the behaviour of a machine gun in thirteen characteristic points of its operation was specified. The verification of bullet holes and analysis of recorded images showed a slight deviation of movement of the objects under examination from the vertical plane. Therefore, a physical model of human — weapon system with five degrees of freedom in the vertical plane was formulated. On the basis of the physical model, a mathematical model of human — weapon system was derived, which can be classified as linear, determined, variable over time, dissipative and constrained.

Na strzelnicy policyjnej przeprowadzono rejestrację procesu wystrzelenia z pistoletu maszynowego Skorpion wz. 61 kal. 7,65 mm ogniem seryjnym dwóch pocisków do tarczy znajdującej się w odległości 25 [m]. Przeprowadzone próby potwierdziły opinię użytkowników o występowaniu znacznego rozrzutu broni. Występowanie niepożądanego zjawiska skłoniło autorów do podjęcia prac zmierzających do poprawienia właściwości dynamicznych broni. Badania doświadczalne dostarczyły informacji na temat kinematyki ruchu układu człowiek — broń. Na podstawie otrzymanych przebiegów zmienności przemieszczenia, prędkości i przyspieszenia w funkcji czasu określono zachowanie się pistoletu maszynowego w trzynastu charakterystycznych punktach jego działania. Weryfikacja przestrzelin i analiza zarejestrowanych obrazów wykazała nieznaczne odstępstwo ruchu badanych obiektów od płaszczyzny pionowej. W związku z tym sformułowano w płaszczyźnie pionowej model fizyczny układu człowiek — broń o pięciu stopniach swobody. Na podstawie modelu fizycznego wyprowadzono model matematyczny układu człowiek — broń, który można zakwalifikować do liniowych, zdeterminowanych, zmiennych w czasie, dyssypatywnych i nieswobodnych.