Basi antropologiche della pedagogia di don Luigi Giussani

Nel percorso culturale di Luigi Giussani la dimensione pedagogica e la dimensione antropologica appaiono intimamente connesse: l’interrogativo sui principi e sulle forme dell’educazione umana è strettamente correlato a quello sulle dimensioni costitutive e strutturali della persona. L’esperienza umana appare a Giussani caratterizzata dalla percezione di una originaria dipendenza e dalla presenza di un inesauribile bisogno di significato: da questa consapevolezza deve partire l’opera educativa, come offerta di un rapporto capace di introdurre il soggetto alla scoperta del proprio io e delle dimensioni fondamentali del mondo. Sulla base di questa impostazione, Giussani formula un pensiero educativo che affronta le principali questioni pedagogiche dell’epoca contemporanea, ripensandole in maniera originale: crescita della persona, relazione tra autorità e libertà, esperienza, conoscenza, complessità, nichilismo.

W podróży kulturowej Luigiego Giussaniego wymiar pedagogiczny i wymiar antropologiczny wydają się ze sobą ściśle powiązane. Pytanie o zasady i formy wychowania człowieka wiąże się ściśle z konstytutywnym i strukturalnym wymiarem osoby. Ludzkie doświadczenie wydaje się księdzu Giussaniemu nacechowane percepcją pierwotnej zależności i obecnością niewyczerpanej potrzeby sensu. Od tej świadomości musi wychodzić praca wychowawcza jako propozycja relacji zdolnej wprowadzić podmiot w odkrywanie własnego „ja” i podstawowych wymiarów świata. W oparciu o to podejście Giussani formułuje myśl wychowawczą, która podejmuje główne problemy pedagogiczne współczesnej epoki, rozważając je na nowo w oryginalny sposób: rozwój osoby, relacje między autorytetem a wolnością, doświadczenie, poznanie, złożoność, nihilizm.

In Luigi Giussani’s cultural path, the pedagogical and anthropological dimensions appear intimately connected: the questioning of the principles and forms of human education is closely related to that of the constitutive and structural dimensions of the person. Human experience appears to Giussani to be characterized by the perception of an original dependence and by the presence of an inexhaustible need for meaning: from this awareness the work of education must begin, as the offering of a relationship capable of introducing the subject to the discovery of his own self and of the fundamental dimensions of the world. Based on this approach, Giussani formulates an educational thought that addresses the main pedagogical issues of the contemporary era, rethinking them in an original way: growth of the person, relationship between authority and freedom, experience, knowledge, complexity, nihilism.