Kilka uwag na temat zapewnienia efektywności orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na tle wyroku w sprawie C-512/10 Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej w świetle praktyki orzeczniczej sądów polskich

W dniu 30 maja 2013 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-512/10 Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, w którym stwierdził, że Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 3 dyrektywy 2001/14 WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa, poprzez umożliwienie, przy obliczaniu opłaty za minimalny pakiet dostępu i dostęp do urządzeń związanych z obsługą pociągów, uwzględnienie kosztów, które nie mogą być uznane za bezpośrednio ponoszone jako rezultat wykonywania przewozów pociągami. Z dokonanej przez autora analizy problemu wynika, że proces odzyskiwania przez przewoźników kolejowych uiszczonych opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej w nieprawidłowo skalkulowanej wysokości jest znacznie utrudniony. Konieczna jest zatem analiza czy w badanym obszarze można w ogóle mówić o efektywnym zapewnieniu wykonania wyroku TSUE w sprawie C-512/10. Autor przedstawia przy tym poglądy przedstawicieli doktryny i orzecznictwa odnoszące się do powyższego zagadnienia.