Przełamując podziały pomiędzy ochroną pracy i konkurencji, czyli jak chronić uczestników gig economy?

Gig economy to model gospodarczy oparty na działaniu platform pośredniczących pomiędzy osobami zainteresowanymi skorzystaniem z określonej usługi oraz tymi, którzy są gotowi ją świadczyć na żądanie. Rozwój tego modelu jest postrzegany jako jeden z przejawów fragmentacji rynku pracy, w którym upowszechniają się atypowe stosunki zatrudnienia. Związanym z tym zagrożeniem jest prekaryzacja na rynku pracy, która historycznie stanowiła podstawowy problem społeczny towarzyszący powstaniu prawa pracy. Mechanizmem, za pomocą którego można przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom społecznym analizowanego zjawiska są rokowania zbiorowe. Dopuszczalność jego zastosowania do uczestników gig economy może jednak rodzić wątpliwości z punktu widzenia zgodności takiego rozwiązania z regułami prawa konkurencji. Z formalnego punktu widzenia uczestnicy gig economy są bowiem zwykle przedsiębiorcami, podobnie z resztą jak zrzeszająca ich platforma. Prawo antymonopolowe ogranicza zaś co do zasady możliwość koordynowania zachowań rynkowych przez przedsiębiorców. Celem rozważań zawartych w artykule rozważań jest przedstawienie opisanego konfliktu prawa konkurencji i prawa pracy w kontekście pierwotnych założeń systemowych obydwu wymienionych wyżej gałęzi prawa.