Regulacje prawne sekwestracji dwutlenku węgla jako bariera do dekarbonizacji krajowej gospodarki gazowej

Technologia sekwestracji dwutlenku węgla (carbon capture and storage, CCS) może stanowić jeden z mechanizmów wspierających dekarbonizację krajowego przemysłu, zwłaszcza energochłonnego. W tym celu jednak niezbędne jest odpowiednie ukształtowanie krajobrazu regulacyjnego stosowania tej technologii w zakresie transportu i składowania wychwyconego dwutlenku węgla. Kształt krajobrazu regulacyjnego w tym zakresie kształtowany jest zarówno na poziomie unijnym (głównie przez dyrektywę 2009/31/WE w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla oraz dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie), jak i prawodawstwo krajowe (zwłaszcza ustawę – Prawo energetyczne oraz ustawę – Prawo geologiczne i górnicze). Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych barier regulacyjnych negatywnie wpływających na potencjał rozwoju technologii CCS w Polsce oraz potencjalnych obszarów wymagających interwencji prawodawcy w celu odblokowania realizacji inwestycji w sekwestrację dwutlenku węgla. Wydaje się bowiem, że obecnie istnieje przestrzeń do postulowania zmian na poziomie unijnym, a także wdrażania usprawnień w prawodawstwie krajowym, ze względu na zachodzące procesy transformacyjne legislacji mające na celu osiągnięcie neutralności klimatycznej Europy.