Od DAC1 do DAC7. Rozwój automatycznej wymiany informacji do celów podatkowych w ramach Unii Europejskiej

Krajowe systemy podatkowe przestają wypełniać wszystkie swoje funkcje w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu gospodarczym, w którym istotną rolę odgrywają transgraniczne przepływy kapitału. Unikanie lub uchylanie się od opodatkowania przybrało pod względem makroekonomicznym bardzo dużą skalę. W związku tym w latach 2011–2020 instytucje Unii Europejskiej wdrożyły szereg inicjatyw ustawodawczych umożliwiających państwom członkowskim udostępnianie w różny sposób informacji finansowych do celów podatkowych. Zostały one zaimplementowane na podstawie siedmiu dyrektyw powszechnie zwanych jako DAC. Celem jest wymiana informacji finansowych między organami administracji skarbowych, aby ograniczyć liczbę transakcji transgranicznych i w konsekwencji przeciwdziałać negatywnym zjawiskom, takim jak np. optymalizacja podatkowa. Niniejsze opracowanie zawiera informacje na temat założeń, powodów przyjęcia dyrektyw oraz praktyki wymiany informacji finansowych. Celem opracowania jest krytyczna analiza efektywności procesu. Na potrzeby rozważań przyjęto podstawowe pytanie badawcze: czy wspólnotowe regulacje spełniają oczekiwania sformułowane na etapie ich projektowania? Zgodnie z uzyskanymi wynikami badań mimo intensywnych działań ze strony instytucji Unii Europejskiej proces nie przebiega w pełni optymalnie i wymaga zmian.