Ocena skuteczności polskich polityk mobilności miejskiej

Od 2013 roku dokumenty strategiczne polskiego rządu stawiają sobie na cel około 30% zwiększenie liczby pasażerów transportu publicznego w przeciągu dekady, jako wymierny cel polityki zrównoważonej mobilności, jednak w praktyce wskaźnik ten ulega jedynie niewielkim zmianom, raczej z tendencją spadkową. W artykule przestawione są warunki osiągnięcia takiego wzrostu. Na postawie analiz zmienności liczby pasażerów w polskich miastach w latach 2009-2017, autor wskazuje, że wymaga to około 30-40% rozbudowy oferty przewozowej i zwiększenia nakładów eksploatacyjnych w skali kraju o 1-1,2 mld zł rocznie. Niestety, obecnie główny nacisk kładzie się na elektryfikację transportu publicznego, która w niektórych przypadkach jest uzasadniona, jednak wówczas posiada potencjał do samofinansowania. Trudno ją również uznać za narzędzie do zwiększania liczby pasażerów.

Since 2013, the strategic documents of the Polish government have set a target of approx. 30% increase in the number of public transport passengers within a decade as a measurable goal of the sustainable mobility policy, but in practice this indicator changes only slightly, with a rather downward trend. The article presents the conditions for achieving the targeted increase. On the basis of analyzes of the variability of the number of passengers in Polish cities in 2009–2017, the author indicates that approx. 30–40% increase of the public transport supply is required and this requires an increase in operating expenses nationwide by PLN 1-1.2 billion annually. Unfortunately, the main emphasis is now on the electrification of public transport, which in some cases is justified, but then has the potential for self-financing. It is also not the key to increasing the number of passengers.