An estimation of profitability of investment projects in the oil and gas industry using real options theory

Paper discusses issues relating to the valuation of investment efficiency in the oil and gas industry using a real options theory. The example of investment pricing using real options was depicted and it was confronted with the analysis executed with the use of traditional methods. Indicators commonly used to evaluate profitability of investment projects, based on a discounted cash flow method, have a few significant drawbacks, the most meaningful of which is staticity which means that any changes resulting from a decision process during the time of investment cannot be taken into consideration. In accordance with a methodology that is currently used, investment projects are analysed in a way that all the key decisions are made at the beginning and are irreversible. This approach assumes, that all the cash flows are specified and does not let the fact that during the time of investment there may appear new information, which could change its original form. What is also not analysed is the possibility of readjustment, due to staff managment’s decisions, to the current market conditions, by expanding, speeding up/slowing down, abandoning or changing an outline of the undertaking. In result, traditional methods of investment projects valuation may lead to taking wrong decisions, e.g. giving up an owned exploitation licence or untimely liquidation of boreholes, which seem to be unprofitable. Due to all the above-mentioned there appears the necessity of finding some other methods which would let one make real and adequate estimations about investments in a petroleum industry especially when it comes to unconventional resources extraction. One of the methods which has been recently getting more and more approval in a world petroleum economics, is a real options pricing method. A real option is a right (but not an obligation) to make a decision connected with an investment in a specified time or time interval. According to the method a static model of pricing using DCF is no longer used; an investment project is divided into a series of steps and after each one there is a range of possible investment decisions, technical and organizational issues and all the others called ‘real options’. This lets one take many different varieties of modyfiying a strategy while pricing the project. This also makes it possible to react to the changing inner and outer situation and introducing new information while accomplishing the investment project. Owing to those, the decision process is a continuous operation, what is an actual vision of a real investment project management in the petroleum industry.

W artykule omówiono kwestie związane z wykorzystaniem do oceny efektywności inwestycji w przemyśle naftowym teorii opcji realnych. Przedstawiono przykład wyceny inwestycji za pomocą opcji realnych i skonfrontowano go z analizą przeprowadzoną z wykorzystaniem tradycyjnych metod. Używane powszechnie do oceny opłacalności projektów inwestycyjnych wskaźniki, oparte na metodzie zdyskontowanych przepływów pieniężnych, posiadają istotne wady, z których jedną z najważniejszych jest statyczność, czyli brak możliwości uwzględnienia zmian wynikających z procesu decyzyjnego w trakcie trwania inwestycji. Zgodnie z obowiązującą aktualnie metodyką analizuje się projekty inwestycyjne w ten sposób, że kluczowe decyzje zapadają na początku i są nieodwracalne. Podejście to zakłada, że przepływy pieniężne są ustalone i nie uwzględnia faktu, iż w czasie trwania inwestycji mogą pojawić się nowe informacje, które zmienią jej oryginalny kształt. Nie analizuje się również możliwości dostosowania przez decyzje kadry zarządzającej do aktualnych warunków rynkowych poprzez np.: rozszerzenie, przyspieszenie/zwolnienie, porzucenie czy zmianę profilu przedsięwzięcia. W rezultacie tradycyjne metody oceny projektów inwestycyjnych mogą doprowadzić do podjęcia błędnych decyzji. np. o rezygnacji z posiadanej koncesji eksploatacyjnej czy przedwczesnej likwidacji odwiertów, które wydają się nierentowne. W związku z powyższym istnieje konieczność zastosowania innych metod, pozwalających na urealnienie sposobu dokonywania wyceny wartości złóż oraz inwestycji w przemyśle naftowym, zwłaszcza w przypadku eksploatacji zasobów niekonwencjonalnych. Jedną z nich, zyskującą w ostatnich latach coraz większe uznanie w światowej ekonomice naftowej, jest metoda wyceny opcji realnych. Opcja realna jest prawem, (ale nie obowiązkiem) do podjęcia decyzji związanej z inwestycją w określonym czasie lub przedziale czasu. Odrzuca się więc statyczny model wyceny metodą DCF i dzieli projekt inwestycyjny na szereg kroków, po których istnieje zestaw możliwych do podjęcia decyzji inwestycyjnych, technicznych, organizacyjnych lub innych, zwanych „opcjami realnymi“. Pozwala to na uwzględnienie w wycenie elastyczności w zakresie modyfikowania strategii, reagowania na zmieniającą się sytuację wewnętrzną i zewnętrzną oraz pojawienie się w trakcie realizacji inwestycji nowych informacji. Dzięki temu proces decyzyjny ma charakter ciągły, co odpowiada sytuacji rzeczywistego zarządzania projektem inwestycyjnym w przemyśle naftowym.