The fluctuations in the style of German barracks complexes in reference to the national style on selected examples from the 1930s

The national-socialist movement widespread in Germany in the 1930s influenced all areas of life. Investments in facilities related to the military were of particular ideological significance. At the same time, regardless of the state ideology and propaganda, in the period following World War I, a huge transformation is taking place in the formation of barracks complexes. In terms of the distribution of rooms in accordance with cross ventilation and insolation requirements, as well as the urban arrangement on the plot, military architecture uses the achievements of residential architecture: social housing, patronage estates, prefabrication and functionalism. In formal terms, it is also influenced by the international style. For example, in Polish military architecture (during the Second Polish Republic), the use of cosmopolitan modernism progressed, being a manifestation of patriotic care for the modernization of the country in accordance with the example set by the world powers and Western countries. However, it didn’t take long before German military architecture diversified from this trend. The Third Reich, under the influence of the national-socialist movement, briefly before the outbreak of World War II, abandons modernism in favour of a specific local form of vernacular national style - Heimatstil. In the field of construction of government buildings, its nationalist variant prevails - "Heimatschutz" - which is a retreat to tendentious historical forms and regionalisms. This transformation is illustrated by three examples of barracks from 1935-1938. The historical barracks from the 1880s represent a style saturated with romanticism. They are multi-storey blocks full of gloomy interiors spanning deep from the corridor, which encompasses the building. At the beginning of the 1930s, they are being replaced by objects derived from the white modernism: ascetic, functional, cubist, with a functional layout solved with attention to ventilation and insolation. However, with the tightening of the rhetoric of the ruling NSDAP, evidenced by the exhibition of modern art under the depreciating title "Degenerated Art", organized in Munich in 1937, a strong nationalist course in Germany’s politics leads to the rejection of cosmopolitan patterns. This results in the return to the simplified vernacular style in the design of barrack complexes. This then gives way to objects in an approachable native style.

Panujący w Niemczech w latach 30. ruch narodowo-socjalistyczny wpływał na wszystkie dziedziny życia. Szczególnie ważny wydźwięk światopoglądowy miały inwestycje w obiekty związane z wojskiem. Równocześnie, niezależnie od ideologii państwowej, w okresie następującym po I wojnie światowej dokonuje się ogromna przemiana w kształtowaniu zespołów koszarowych. W kwestii rozkładu pomieszczeń pod względem przewietrzania i nasłonecznienia oraz aranżacji urbanistycznej na działce architektura wojskowa korzysta ze wzorców budownictwa społecznego, osiedli patronackich, prefabrykacji i funkcjonalizmu. W kwestii formalnej wpływa na nią także styl międzynarodowy. O ile jednak np. w polskiej architekturze wojskowej (w okresie II Rzeczpospolitej) zastosowanie kosmopolitycznego modernizmu postępuje, będąc przejawem patriotyzmu: dbałości o modernizację kraju na wzór stosujących go potęg światowych i państw zachodnich, o tyle III Rzesza pod wpływem ruchu narodowo-socjalistycznego na krótko przed wybuchem II wojny światowej porzuca modernizm na rzecz specyficznej lokalnej formy wernakularnego stylu narodowego - „Heimatstil”. W obszarze budynków rządowych przeważa jego nacjonalistyczna odmiana - „Heimatschutz” - będąca odwrotem od tendencyjnych form historycznych i regionalizmów. Przemianę tę ilustrują trzy przykłady koszar z lat 1935–1938. Wyjściowo historyczne koszary z lat 80. XIX w. reprezentują styl przesycony romantyzmem, stanowią wielopiętrowe bloki złożone z wnętrz o głębokim trakcie w układzie korytarzowym. Z początkiem lat 30. XX w. zaczynają je zastępować obiekty w stylu białego modernizmu: ascetyczne, funkcjonalne, kubistyczne, o rozkładzie funkcjonalnym rozwiązanym z dbałością o przewietrzanie i insolację. Jednak wraz z zaostrzeniem retoryki rządzącej NSDAP, czego świadectwo stanowi urządzona w Monachium w 1937 r. wystawa sztuki nowoczesnej pod deprecjonującym tytułem Sztuka zdegenerowana, wyraźny kurs nacjonalistyczny prowadzi w Niemczech do odrzucenia wzorców kosmopolitycznych. Skutkuje to w projektowaniu zespołów koszarowych powrotem do uproszczonej stylistyki wernakularnej. Ta ustępuje następnie miejsca obiektom w tendencyjnej stylistyce rodzimej.