Phenotypic variation of yielding of medium-early cultivars of edible potato

The aim of the study was to analyse the genotypic and environmental variation in yield, as well as the structure of the yield of tubers of medium-early cultivars of edible potato. The field study was carried out in the years 2015-2019 at the experimental station in Prusy near Krakow (50o07ʼN, 20o05ʼE) on chernozem. The following five potato cultivars were evaluated: Finezja, Oberon, Laskara, Satina and Tajfun. The total and commercial yield of tubers, the average tuber mass, the quantity of tubers from a plant, as well as the share of the fraction of large, commercial and small tubers were determined in the study. Of the potato features that were evaluated, the share of the commercial tuber fraction was the most stable. A low diversity was also found in the case of total and commercial yield of tubers, whereas the share of the fraction of small tubers was the least stable feature. The size of yields and their structure were determined mostly by environmental factors. Only in the case of the share of fractions of large and small tubers were the varietal properties more decisive than the genotypic-environmental interaction. The conducted cluster analysis identified two groups of cultivars: first—with a high yielding potential, substantial average tuber mass, a substantial share of commercial and large tubers; and second—with significantly lower tuber mass, substantial quantity of set tubers, particularly the fine ones with a simultaneous small share of large tubers.

Celem badań była analiza zmienności genotypowej i środowiskowej plonu oraz struktury plonu bulw średnio wczesnych odmian ziemniaka jadalnego. Badania polowe realizowano w latach 2015-2019 w Stacji Doświadczalnej w Prusach k. Krakowa (50o07ʼN i 20o05ʼE) na czarnoziemie typowym. Ocenie poddano 5 odmian ziemniaka: Finezja, Oberon, Laskara, Satina i Tajfun. W badaniach okreslono plon ogólny i handlowy bulw, średnią masę bulwy, ilość bulw z rośliny oraz udział frakcji bulw dużych, handlowych i małych. Spośród ocenianych cech ziemniaka najbardziej stabilny okazał się udział frakcji bulw handlowych. Małe zróżnicowanie stwierdzono także w przypadku plonu ogólnego i handlowego bulw, natomiast najmniej stabilną cechą był udział frakcji bulw małych. Wielkości plonów oraz ich struktura najsilniej determinowane były czynnikami środowiska. Właściwości odmianowe w większym stopniu niż interakcja genotypowo-środowiskowa decydowały tylko o udziale frakcji bulw dużych oraz małych. Przeprowadzona analiza skupień wyodrębniła 2 grupy odmian: pierwszą, o wysokim potencjale plonowania, dużej średniej masie bulwy, dużym udziale bulw handlowych i dużych, a drugą o znacząco mniejszej masie bulwy, dużej ilości zawiązanych bulw, zwłaszcza drobnych przy jednocześnie małym udziale bulw dużych.