Ocena skuteczności działania herbicydów i ich wpływ na plon handlowy ziemniaka

Badania polowe przeprowadzono w latach 2005–2007 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady należącej do Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Doświadczenie założono w układzie split-plot jako dwuczynnikowe w trzech powtórzeniach. I czynnik — dwie odmiany ziemniaka: Irga i Balbina. II czynnik — cztery sposoby pielęgnacji: 1. pielęgnacja mechaniczna — obiekt kontrolny, 2. Plateen 41,5 WG (flufenacet 24% + metrybuzyna17,5%) w dawce 2,0 kg·ha-1, 3. Racer 250 EC (flurochloridon 250g) w dawce 3,0 dm3·ha-1, 4. Sencor 70 WG (metrybuzyna 70%) w dawce 1,0 kg·ha-1. Celem badań było określenie skuteczności chwastobójczej stosowanych herbicydów ich wpływ na plon handlowy oraz przedstawienie zależności miedzy zachwaszczeniem a plonem handlowym bulw. Analizując sposoby pielęgnacji największą skuteczność zniszczenia chwastów wyrażoną w powietrznie suchej masie chwastów przed zwarciem rzędów jak i przed zbiorem bulw ziemniaka otrzymano na obiektach, gdzie zastosowano pielęgnację mechaniczną oraz herbicyd Plateen 41,5 WG oraz na obiekcie gdzie, zastosowano pielęgnacja mechaniczno-chemiczna, tj. do wschodów obredlanie połączone z bronowaniem, a tuż przed wschodami herbicyd Sencor 70 WG. Najmniejszą skutecznością w stosunku do obiektu kontrolnego pielęgnowanego wyłącznie mechanicznie wykazał się herbicyd Racer 250 EC. O skuteczności chwastobójczej zabiegów pielęgnacyjnych decydowały również warunki pogodowe w poszczególnych latach badań. Z przeprowadzonych badań wynika, że zarówno odmiany jak i sposoby pielęgnacji miały istotny wpływ na wielkość plonu handlowego bulw ziemniaka. Stwierdzono istnienie ścisłej zależności pomiędzy powietrznie suchą masą chwastów oznaczoną przed zwarciem rzędów i przed zbiorem bulw a plonem handlowym bulw ziemniaka. Z równań regresji wynika, że wzrost powietrznie suchej masy chwastów na 1 ha obniżył plon handlowy.

Field studies were carried out in the years 2005–2007 at the Experimental Station of the University of Natural Sciences and Humanities in Siedlce. The experiment was arranged as a two-factorial split-plot design with three replicates. The following factors were examined: two potato cultivars: Irga and Balbina, and four weed control methods: mechanical cultivation (control), Plateen 41,5 WG (flufenacet 24% + metribuzin 17.5%) at the rate of 2.0 kg·ha-1, and Racer 250 EC (flurochloridon 250g) at the rate of 3.0 dm3.ha-1, and Sencor 70 WG (metribuzin 70%) at the rate of 1.0 kg·ha-1. The aim of the study was to determine the effectiveness of applied herbicides and their impact on marketable yield and the presentation of the relationship between weed control and marketable yield of tubers. The greatest weed air dry matter was obtained prior to row closure and harvest in plots where mechanical cultivation was accompanied by an application of Plateen 41.5 WG, and in plots where mechanical cultivation was accompanied by chemical control prior to emergence: hilling and harrowing and, just before emergence, Sencor 70 WG. Racer 250 EC was least effective compared with the control. The efficiency of the weed control methods was also influenced by the weather conditions in individual study years. The studies revealed that both the cultivars and weed control methods had a significant effect on the marketable yield of potato tubers. A close relationship of the air dry matter of weeds determined prior to row closure and tuber harvest with the marketable yield of potato tubers was found. The regression equations indicate that the increase in dry mass of weeds per 1 ha reduced the marketable yield.