Profilaktyka w zakresie szkód wyrządzanych przez zwierzęta dzikie w uprawach rolniczych

Celem pracy było przedstawienie zagadnień związanych z metodami profilaktyki w zakresie ograniczania szkód łowieckich, wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach rolniczych. Profilaktykę tą stosować winni dzierżawcy lub zarządcy obwodów łowieckich w porozumieniu i współpracy z potencjalnie poszkodowanymi posiadaczami upraw. W zakresie technicznych aspektów działań profilaktycznych, wyodrębnia się trzy grupy metod: ekologiczne, mechaniczne i chemiczne. Grupa metod ekologicznych prowadzi do właściwego dostosowania liczebności i struktur populacyjnych zwierząt do możliwości troficznych siedlisk, w których one przebywają, jak również obejmuje wszelkie działania zmierzające do poprawy warunków żerowych. W dwóch pozostałych grupach metod, główna zasada działań profilaktycznych polega na ograniczaniu dostępu zwierzyny do potencjalnie zagrożonych upraw. W metodach tych wykorzystywane są różnego rodzaju grodzenia i pastuchy lub tzw. repelenty, które mają skutecznie odstraszać, a przez to uniemożliwić żerowanie zwierząt w uprawach rolniczych. Wszystkie wymienione działania profilaktyczne przynoszą efekty pod warunkiem terminowego, a w niektórych przypadkach (głównie metody mechaniczne) również solidnego ich wykonania i monitorowania.

The aim of the research was to present the issues associated with prophylaxis methods for reducing the damages made by wild animals in crops. The prophylaxis should be applied by tenants or managers of hunting circles in cooperation with potential victims of crop damages. Considering the technical aspects of the prophylaxis procedures, three method groups can be distinguished: ecological, mechanical, and chemical. The group of ecological methods leads to a proper adaptation of the number and population structure of animals to the trophic capabilities of their habitats, as well as it includes all activities improving the feeding conditions. Within two other groups of methods, the main principle of the prophylaxis depends on limiting the animals’ access to potentially endangered crops. These methods involve different types of fences or so-called “repellents” that are supposed to efficiently repel, hence making impossible for animals to feed in crops. All above prophylaxis activities are effective if they are carried out on time and in some cases (mainly for mechanical methods) scrupulously and under monitoring.