Pusty tron władzy, czyli o dylematach władzy ludu w demokracjach

W ostatnich latach politycy coraz częściej odwołują się do woli suwerena, jako do motywatora podejmowania decyzji. W artykule zostanie podniesiona kwestia wątpliwości kryjących się za zasadą reprezentacji – naczelną zasadą demokracji. To właśnie dzięki reprezentantom lud sprawuje władze w państwach demokratycznych. I jak głoszą populiści, system trzeba zmienić, by przywrócić ludowi głos. Zostaną również poruszone kwestie realności takiego rozwiązania. Wybrani reprezentanci są jednocześnie podlegli ludowi, jak i rządzą nim. Wywołuje to pytania o zakres władzy, jaką mają rządzący. Gdzie powinna kończyć się władza ludu oraz w jakich okolicznościach rządzący powinni wiedzieć lepiej niż vox populi? Zwłaszcza że współcześnie powstaje coraz więcej nisz, do których suwerenny lud nie ma dostępu.

During the last few years, politicians have increasingly referred to the will of ‘the people’ to justify their decisions. This article discusses the limits of the idea of representation, which is the main principle of democracy. In democratic countries ‘the people’ exercise their authority through representatives. According to populists, the democratic system needs to be changed to give voice to ‘the people’. Elected representatives are both subordinate to ‘the people’ and govern them. This construction raises questions about the extent of power which representatives have. Where should the power of ‘the people’ end and in what circumstances should representatives know better than vox populi? Today there are many areas to which ‘the people’ have no access.