Metoda sióstr Agazzi w wychowaniu przedszkolnym

Włochy przez bardzo długi okres nie interesowały się edukacją dzieci. Pierwsze centrum opieki nad nimi zostało założone w 1828 roku w Cremonie przez ks. Ferrante Aportiego. W latach 1895–1917 kolejną instytucję otworzyły siostry Agazzi w Nave, niewielkiej prowincji Bresci. Dzieci, którymi się zajmowały, pochodziły z bardzo trudnego środowiska. Założycielki powtarzały młodym nauczycielkom, że ich zadanie jest delikatne i często angażujące wszystkie osobiste zasoby, wymagając przy tym fizycznej energii, niezłomnych postaw i silnego charakteru. Według Agazzi, nauczycielka powinna być przygotowana do spełniana z pokorą zadań, bez okazywania w obecności dzieci oznak niechęci. Agazzi w pracy z dziećmi wykorzystywały proste i powszechnie używane materiały, dziecko mogło tworzyć od zera i robić coś samodzielnie własnymi rękoma i wykorzystując wyobraźnię. Czynności, które dziś potocznie nazywamy robótkami ręcznymi, miały wielką wartość edukacyjną. Towarzyszyły dziecku w odkrywaniu świata, kształtując umiejętność budowania i coraz bardziej świadomego tworzenia. Zabawa wszystkim tym, co naturalne, oferowała dziecku możliwość pełnego wyrażania swojej kreatywności. Również porządkowanie, mycie rąk – były idealnym sposobem na zabawę i naukę. W taki sposób powstała „rupieciarnia”. Metoda ta okazała się wielkim sukcesem i zaczęła być stosowana w wielu przedszkolach na terenie Włoch.

Italy was not interested in children’s education for a very long time. The first center for them was founded in 1828 in Cremona by Fr. Ferrante Aporti. In the years 1895-1917, another institution was opened by the Agazzi sisters in Nave, a small province of Brescia. The children they dealt with came from a very difficult environment. They told young teachers that their job was delicate and often involved all personal resources, requiring physical energy, attitudes and strong character. According to Agazzi, the teacher should be prepared to perform humbly her work without showing signs of resentment in the presence of children. Agazzi used poor and commonly materials when working with children, the child could create from scratch and do something independently with his own hands and imagination. Those which we colloquially call „needlework” today had great educational value. They accompanied the child in discovering the world through the ability to build and create more consciously. Playing with everything that was natural offered the child the opportunity to fully express his creativity. Organizing and washing hands was also an ideal way to have fun and learn. This is how was created „Rupieciarnia”. This method proved to be a great success and began to expand in many kindergartens in Italy.