Nowa sztuka i architektura w kontekście dziedzictwa kulturowego

Autorka podejmuje kluczowy problem interwencji architektoniczno-konserwatorskiej w skali przestrzeni zurbanizowanej miasta, a generalnie środowiska historycznego. Przywołuje najważniejsze myśli filozofów tej miary co Tatarkiewicz, Kołakowski, Bauman, Gadamer, Eliade czy Umberto Eco, stwierdzając, że człowiek ma prawo i konieczność wyboru wartości definiując własne pojęcie piękna bazując na indywidualnych, autonomicznych odczuciach. Autorka nawiązuje także do myśli Juliusza Żórawskiego i jego filozofii „budowy formy architektonicznej” w kontekście historycznym, bazując na paradygmacie kształtowania nowych form architektonicznych z zachowaniem właściwych relacji z otoczeniem. Uważa, że architektura współczesna, realizowana w środowisku historycznym jest sztuką dodawania nowych wartości do istniejącego kontekstu przestrzennego i kulturowego.

The author addresses the key issue of architectonicconservation intervention in the urbanised space of the city, and generally the historic environment. He quotes the most significant thoughts of such philosophers as Tatarkiewicz, Kołakowski, Bauman, Gadamer, Eliade or Umberto Eco, claiming that man has the right and finds it necessary to select values by defining his own notion of beauty basing on individual, autonomous emotions. The author alludes also to the ideas of Juliusz Żórawski and his philosophy of “building architectonic form” in the historical context, basing on the paradigm of shaping new architectonic forms while preserving proper relations with the surroundings. He believes, that modern architecture realised in the historic environment is the art of adding new values to the existing spatial and cultural context.