Accessibility of cultural heritage

Accessibility is a fundamental point to enjoy cultural heritage. An operative aspect which with different theoretical methodologies and practical projects can reach critical-conservative solutions. A first step may be to conserve the different stratification, all historic periods, and the impact in the surroundings for single preexistences and archeological sites. For archeological sites, it is necessary not to forget historical solutions which contributed to inspire the Venice Charter. A second step is an urban dimension for the accessibility in the historic centres and the pedestrian itineraries. To summarize the values Riegl, as we know, divided them in two main groups: the memorial values as age value, historical value and intended memorial value; and the present day values as use value, art value, newness value and relative art value. And when there is a conflict between use value and historical value, the treatment of a monument should, above all, take into account the age value. This will be a principal for the guidelines in the problem of accessibility. Many of these problems can be resolve with an appropriate design. This reintegration of the image even for the urban restoration than for the conservation of environment. In this paper, we want to present different ways of making the cultural heritage accessible to everyone, not only the obvious priorities of physical accessibility, but also accessibility in the form of understanding and experiencing.

Dostępność jest podstawowym warunkiem korzystania z dziedzictwa kulturowego. Jest to aspekt operacyjny, który przy różnych metodologiach teoretycznych i praktycznych projektach może osiągnąć rozwiązania krytyczno-konserwatywne. Pierwszym krokiem może być zachowanie różnych stref, wszystkich okresów historycznych i wpływu na otoczenie dla pojedynczych preegzystencji i stanowisk archeologicznych. W przypadku stanowisk archeologicznych nie można zapomnieć o historycznych rozwiązaniach, które przyczyniły się do powstania Karty Weneckiej. Drugim krokiem jest miejski wymiar dostępności w historycznych centrach i pieszych trasach. Podsumowując wartości, Riegl, jak wiemy, podzielił je na dwie główne grupy: wartości pamiątkowe jako wartość wiekowa, wartość historyczna i zamierzona wartość pamiątkowa; oraz współczesne wartości jako wartość użytkowa, wartość sztuki, wartość nowości i względna wartość sztuki. A gdy dochodzi do konfliktu między wartością użytkową a historyczną, traktowanie zabytku powinno uwzględniać przede wszystkim wartość wiekową. Będzie to podstawą wytycznych w problematyce dostępności. Wiele z tych problemów można rozwiązać za pomocą odpowiedniego rozplanowania. To przywrócenie kształtu zabytków jest istotne zarówno dla renowacji miasta, jak ochrony środowiska. W niniejszym artykule chcemy przedstawić różne sposoby udostępniania dziedzictwa kulturowego wszystkim, nie tylko oczywiste priorytety dostępności fizycznej, ale także dostępności w postaci zrozumienia i doświadczenia.