Principy razrabotki receptur napolnitelejj dlja insekticidnykh aehrozolnykh ballonov

1. Przy opracowywaniu składu mieszanin insektycydów do napełniania aparatów aerozolowych uwzględnia się fakt, że w jednych przypadkach są one stosowane do zwalczania owadów latających, w innych do zwalczania owadów pełzających. W pierwszym przypadku wprowadzono insektycydy o działaniu natychmiastowym, lecz nietrwałym, podczas gdy w drugim wprowadzono insektycydy o gwałtownym i trwałym działaniu. 2. Wybór preparatu do aparatów aerozolowych dla insektycydów oparty jest na współczynniku niebezpieczeństwa grożącego człowiekowi przy wdychaniu danego czynnika (Ki.d.) Ki.d. = L/PLC, gdzie L = stężenie danego czynnika w powietrzu (mg/m³) , PLC = dopuszczalna granica stężenia dla danego czynnika w powietrzu (mg/m³) nieszkodliwa dla człowieka. Do zwalczania latających owadów można używać środków, dla których Ki.d. > 1 (DDVP i inne), do zwalczania owadów pełzających takich środków, dla których Ki.d.< 1 (DDT, dieldrin, rogor, chlorofos i inne); stosując czynniki mające Ki.d. > 1 do zwalczania owadów pełzających przedsięwzięto kroki do zredukowania szybkości parowania. 3. Iloczyn stężenia preparatu w chmurze aerozolowej C (mg/m³) i czasu potrzebnego do zabicia wszystkich owadów τ (min) stosujemy jako kryterium oceny porównawczej aktywności owadobójczej aerozolu zastosowanego do zwalczania owadów latających. Iloczyn C jest w pewnych granicach, w tych samych warunkach, wielkością stałą. 4. Na podstawie przytoczonych zasad opracowaliśmy następujące składy środków owadobójczych: (a) do zwalczania owadów latających oparte na DDVP i jego mieszamme z pybutrinem; (b) do zwalczania owadów pełzających oparte na mieszaninie DDT i gamma-HCH.