Alternative directions of coal supply to Poland as a result of the Russian-Ukrainian war

The aim of this article is to provide an overview of other alternative directions of coal supply to Poland following the February 2022 embargo on coal imports from Russia. Due to the dominant role of steam coal in imports to Poland, the authors focused on this type of coal. Analysis of the share of Russian steam coal imported into Poland in domestic consumption and production suggests that this commodity has played a relatively important role in the Polish market. In 2010–2021, between 4.8 and 12.9 million tonnes were imported annually from Russia to Poland, accounting for 8–25% of domestic steam-coal consumption. In 2018–2021, steam coal imported into Poland accounted for 22–29% of the volume of coal shipped by Russia to all EU -27 countries. In order to fill the gap left by Russian coal, this article considers alternative routes of coal supply to Poland, namely from Australia, Indonesia, Colombia, South Africa and the US , and presents the qualitative characteristics of the coal offered by these alternative routes of coal supply and traded on the international market. Between 2010 and 2021, steam-coal-price offers from these countries followed a consistent trend, with the difference between the minimum and maximum offer ranging from USD 5–32/tonne. As the steam coal supply of each of the analyzed routes of supply is fraught with some risk, the authors have also identified in the article those directions that may present some difficulties. It was found that coal offerings from Australia, South Africa, Indonesia and Colombia have low sulphur content (less than 1%), while coals from Australia and South Africa have relatively high ash content (from 12% to nearly 25%). Towards the end, the article also addresses issues related to the transport of coal to Poland and its dispatching within the country. As the analyzed alternative directions of coal imports involve importing this commodity by sea, the authors also analyzed the reloading capacity of Polish seaports and the rail transport fleet.

Celem artykułu było przybliżenie innych, alternatywnych kierunków dostaw węgla do Polski, spowodowanych wprowadzeniem w lutym 2022 r. embarga na import węgla z Rosji. Ze względu na dominującą rolę węgla energetycznego w imporcie do Polski, autorzy skupili się na tym rodzaju węgla. Analizując udziały sprowadzonego do Polski rosyjskiego węgla energetycznego w krajowym zużyciu i produkcji można wysnuć wniosek, że surowiec ten odgrywał relatywnie istotną rolę na polskim rynku. W latach 2010–2021 rocznie z Rosji sprowadzano do Polski od 4,8 do 12,9 mln ton, co stanowiło 8–25% krajowego zużycia węgla energetycznego. W latach 2018–2021 sprowadzany do Polski węgiel energetyczny stanowił 22–29% wolumenu wysłanego węgla przez Rosję do wszystkich krajów UE 27. W celu wypełnienia luki po węglu rosyjskim, w niniejszym artykule rozważono alternatywne kierunki dostaw tego surowca do Polski, a mianowicie: Australię, Indonezję, Kolumbię, RPA i USA. Przedstawiono charakterystykę jakościową węgla (oferowanego przez te alternatywne kierunki dostaw) oraz będącego przedmiotem handlu na rynku międzynarodowym. W latach 2010–2021 oferty cenowe węgla energetycznego z tych państw utrzymywały się w zgodnym trendzie, a różnica między ofertą minimalną a maksymalną zawierała się w granicach 5–32 USD/tonę. W związku z tym, że dostawy węgla energetycznego każdego z analizowanych kierunków obarczone są pewnym ryzykiem, w artykule autorzy wskazali również te, które mogą stanowić pewne utrudnienie. Stwierdzono, że oferty węgli z Australii, RPA, Indonezji i Kolumbii charakteryzują się niską zawartością siarki (poniżej 1%), a węgle z Australii i RPA posiadają relatywnie wysoką zawartość popiołu (od kilkunastu do blisko 25%). Pod koniec w artykule poruszono także kwestie związane z transportem węgla do Polski oraz jego ekspedycją wewnątrz kraju. W związku z tym, że analizowane alternatywne kierunki importu węgla wiążą się ze sprowadzeniem tego surowca drogą morską, autorzy również przeanalizowali zdolności przeładunkowe polskich portów morskich oraz park wagonowy w transporcie kolejowym.