Trwałość dzierżawy jako formy zagospodarowania nieruchomości rolnych skarbu państwa

Celem badań była identyfikacja czynników warunkujących trwałość dzierżawy jako formy zagospodarowania nieruchomościami rolnych Skarbu Państwa. W analizie i ocenie wykorzystano wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród 192 dzierżawców i nabywców gruntów rolnych z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w województwie warmińsko-mazurskim. Wyniki badań wskazują, że dzierżawę powinno uznać się za trwałą formę zagospodarowania nieruchomośc rolnych. Jest to konieczne dla zapewnienia stabilności i pewności jej utrzymania w długim czasie i znacząco wpływa m.in. na zakres podejmowanych decyzji inwestycyjnych. Dotychczasowe doświadczenia respondentów związane z dzierżawą gruntów skłoniły ich do wykupu, bądź podjęcia decyzji o nabyciu w perspektywie kilku lat. Zamierzenia odnośnie wykupu dzierżawionych gruntów chcą zrealizować w okresie kilku lat ze względu na ograniczone możliwości finansowe wynikające m.in. z niskiej opłacalności produkcji rolnej oraz wysokiego poziomu cen gruntów. Podkreślają jednak, że ze społeczno-ekonomicznego punktu widzenia własność państwowa w rolnictwie powinna zostać zachowana, a dzierżawa nieruchomości rolnych stać się stałą formą ich zagospodarowania.

The purpose of research was to identify factors determining the permanence of lease as a form of The State Treasury’s agricultural properties’ management. The analysis and the assessment were based on results of a survey held among 192 tenants and buyers of agricultural lands of the Agricultural Property Agency of the State Treasury in the Warmia-Masuria Voivodeship. The results of the research show that the lease should be considered as a permanent form of property management. This is essential for ensuring stability and endurance of maintaining the lease in a long-term and significantly influences the range of investment decisions for instance. The previous experiences of the respondents related to a lease led them to the buy-out or to the decisions of acquiring the property in a perspective of few years. As a result of limited financial abilities (caused among others by low profitability of farm production and high level of land prices) they are planning of purchasing the land in several years’ time. Although, they emphasized that, from the socio-economic point of view, agricultural land proprietary should belong to the country, and lease should become a form of their permanent management.