Przestępstwo niealimentacji – efekt nowelizacji oraz postulaty de lege ferenda

Nowelizacja artykułu 209 polskiego k.k., która miała miejsce w dniu 31 maja 2017 r. wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 23 marca 2017 r. – o zmianie ustawy Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2017 r., poz. 952) skutkowała istotnymi zmianami nie tylko w samym brzmieniu wymienionego artykułu, lecz również w obrazie statystycznych efektów postępowań przygotowawczych oraz sądowych w zakresie przedmiotowego występku. Wskazana nowelizacja od początku budziła wątpliwości i zastrzeżenia znacznej części przed stawicieli doktryny prawa karnego, którzy dostrzegali w niej zarówno nierealizo wanie zasady adekwatności oraz proporcjonalności, jak również zagrożenie dla znacznego, a w efekcie destrukcyjnego wzrostu obciążenia organów ścigania oraz wymiaru sprawiedliwości. Jednocześnie, biorąc pod uwagę główne cele i założenia nowelizacji, którym miała być w szczególności poprawa egzekucji świadczeń egzekucyjnych, stwierdzić należy, że okazała się ona nieskuteczna i stanowiła de facto przejaw populizmu penalnego.