Zastosowanie dyskursywnych wywiadów i historii życia (autobiografii) w metodologii badań religijności senioralnej

Celem niniejszego tekstu jest rozwinięcie narzędzi badawczych znanych z klasycznych ustaleń metodologicznych Władysława Piwowarskiego (parametry religijności) i dopasowanie ich do jakościowych sposobów analizy. Zachodzi tu konieczność połączenia kilku perspektyw teoretyczno-metodologicznych. Biorąc pod uwagę szczególne cechy religijności senioralnej, implikacja właśnie takich rozwiązań badawczych pozwoli na pogłębienie i realne oddanie jej specyfiki. Uzględniono doświadczenie ludzi w podeszłym wieku i wpływ kontaminacji tego czasu na deklaracje wiary oraz określenie religijności własnej. Pojęcia wywiadu, sytuacji badawczej i koncepcji narracji autobiograficznych są silnie akcentowane w literaturze metodologicznej, zatem można pokusić się o wprowadzenie tych rozwiązań w przyszłych analizach i projektach badawczych.

The aim of this text is an attempt to develop the research tools known from the classic methodological findings of Władysław Piwowarski (parameters of religiosity) and to adjust them to qualitative methods of analysis. It is necessary to combine several theoretical and methodological perspectives here. Taking into account the specific features of senior religiosity, the implication of such solutions will allow for the deepening and real reflection of the specificity of religiosity of this community as well as regarding the experience of elderly people and the influence of contamination of that time on declarations of faith and the definition of self-religiosity. The concepts of an interview, a research situation and the concept of autobiographical narratives are strongly emphasized in the methodological literature, therefore it may be tempting to introduce these solutions in future analyzes and research projects.