Aktywna postawa lekarza versus inercja pacjenta: wykrycie przewlekłej białaczki szpikowej podczas badań okresowych

Opis przypadku dotyczy zapoczątkowanego podczas badań okresowych postępowania profilaktyczno-orzeczniczego, które doprowadziło do wczesnego wykrycia przewlekłej białaczki szpikowej. Szczególną uwagę zwrócono na skrócenie terminu ważności badania okresowego uzasadnione nieprawidłowością w stanie zdrowia, która nie miała bezpośredniego związku z warunkami zawodowymi, oraz na sposób komunikacji i wpływ na pracownika, aby zastosował się do zaleceń lekarskich. Wywnioskowano, że wprawdzie obligatoryjne i cykliczne badania profilaktyczne do celów Kodeksu pracy stwarzają możliwość wczesnego wykrycia nieuświadomionych stanów chorobowych, dając tym samym szansę na poprawę stanu zdrowia pacjentów, ale jednocześnie mogą być traktowane jako ingerencja w prawo do samostanowienia jednostki o własnym życiu i zdrowiu. Uznano, że w ocenie sytuacji kluczowe są postawa lekarza medycyny pracy oraz sposób komunikacji z badanym pracownikiem, które nie tyle zmuszą, ile przekonają – dla dobra pacjenta – do podjęcia diagnostyki lub interwencji prozdrowotnej.

The case report concerns the prophylactic and medical certification procedure initiated during periodic examinations, which led to the early detection of chronic myeloid leukemia. Particular attention was paid to the shortening of the period of validity of the periodic examination, justified by an abnormal health condition that is not directly related to the working conditions, as well as the method of communication and influencing the employee to comply with medical recommendations. The conclusions stated that, although obligatory and periodic preventive examinations for the purposes of the Labor Code create the possibility of early detection of unawereness of disease, thus giving a chance to improve health, but at the same time they can be treated as an interference with the individual’s right to self-determination about his life and health. It was noted that the key factor in assessing the situation would be the attitude of the occupational medicine physician and the manner of his communication with the employee, who would not be forced, but convinced – for his benefit, to undertake diagnostics or health interventions.