Physiological and histological conditionings of articular cartilage regeneration techniques and clinical application of these techniques

In clinical setting no spectacular treatment results confirmed using histological approaches were noted as compared with these obtained in laboratory research (finding the regeneration built of the hyaline cartilage in the damaged area in the treated patients is very rare since, as a rule the regeneration is built of the fibrous cartilage). Numerous and increasingly frequent procedures aimed at regeneration of the articular cartilage using platelet rich plasma (PRP), isolated autogenous chondrocytes or mesenchymal precursor cells in patients with osteoarthritis provide access to the vast research material for the analysis of the efficacy and safety of the treatment, based on which, no definitely adverse consequences of the applied methods were noted, such as life-threatening consequences due to new tissue formation. However, the knowledge of the underlying mechanisms indicates the necessity of exercising caution in qualifying patients for such procedures and many years long monitoring in order to the fastest possible diagnosing and successful treatment of the complications.

W warunkach klinicznych nie odnotowano spektakularnych, potwierdzanych metodami histologicznymi wyników leczenia jakie są uzyskiwane w badaniach laboratoryjnych (stwierdzenie u leczonych chorych wytworzenia w miejscu ubytku regeneratu zbudowanego z chrząstki szklistej jest rzadkością; regułą jest w zasadzie wytworzenie regeneratu chrząstki włóknistej). Olbrzymia i szybko rosnąca liczba wykonywanych zabiegów mających na celu regenerację chrząstek stawowych, w tym z użyciem osocza bogatopłytkowego, izolowanych autogennych chondrocytów czy mezenchymalnych komórek prekursorowych u chorych leczonych z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów, udostępnia olbrzymi materiał badawczy dla analizy skuteczności i bezpieczeństwa terapii, na podstawie którego, jak dotąd, nie stwierdzono jednoznacznie negatywnych skutków stosowanych terapii w postaci groźnych dla życia powikłań wynikających choćby z nowotworzenia. Jednak znajomość mechanizmów ich działania zmusza do zachowania daleko idącej ostrożności w kwalifikowaniu chorych oraz ich stałego i wieloletniego monitorowania w celu jak najszybszego wykrycia i skutecznego wyleczenia powstałych powikłań.