Oznaczenia dotykowe dla osób niewidomych i słabowidzących. Cz. II - Ścieżki dotykowe

Ścieżki dotykowe, oprócz pasów ostrzegawczych, należą do grupy niezbędnych elementów nawierzchni, które udostępniają przestrzeń publiczną osobom niewidomym i słabowidzącymi. Każda ścieżka dotykowa musi składać się z pasów prowadzących i pól uwagi. Ścieżka spełnia swoją rolę, gdy elementy dotykowe mają jednakowy kształt, wysokość i tworzą pasy odpowiedniej szerokości. W Polsce brakuje norm dotyczących ścieżek dotykowych w infrastrukturze transportu. Powoduje to stosowanie na modernizowanych dworcach kolejowych rozwiązań zapożyczonych z różnych krajów. W celu określenia prawidłowego kierunku dalszych działań zmierzających do ujednolicenia zasad stosowania ścieżek dotykowych, przeprowadzono analizę rozwiązań oraz wyników badań i eksperymentów wykonanych w innych krajach. Istniejące problemy konsultowano z osobami niewidomymi i słabowidzącymi. Wykorzystano także wyniki własnych badań, obserwacji i testów, przeprowadzonych podczas przygotowania właściwych rozwiązań dla Metra Warszawskiego. Na podstawie analiz i ocen, sformułowano wiele wymagań, które dotyczą ścieżek dotykowych w przestrzeni publicznej, m.in. związanej z transportem. Te wymagania powinny być uwzględnione przy opracowywaniu dokumentów dotyczących tego tematu. Niniejszy artykuł jest drugim z cyklu, na temat oznaczeń dotykowych dla osób niewidomych i słabowidzących.

Tactile paths, together with warning surface strips, are necessary pavement element making the public space accessible for blind or visually impaired people. Each tactile path has to contain leading strips and attention fields. In order to meet the purpose they must have the dame shape of detectable elements, the same height and must create strips of the same width. The are no regulations in Poland concerning usage of tactile paths in transport infrastructure. As a result the modernised railway stations have solutions originating from different countries. In order to establish uniform rules for usage of tactile paths the analyses and tests have been carried out with regard to warning installations applied in other countries. Problems have been discussed with blind and visually impaired people. Own tests, observations and research carried out for the purposes of Warsaw Metro have also been used. As a result of those analyses and evaluations a number of requirements has been formulated, which have to be taken into consideration when preparing regulations concerning usage of tactile paths in public space, especially the one related to transport. This is the second article concerning touch solutions for blind and visually impaired people.