Wpływ warunków glebowych na plony ziarna odmian jęczmienia ozimego

Celem przeprowadzonych badań z jęczmieniem ozi- mym było określenie reakcji odmian jęczmienia ozimego (wy- rażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebo- wo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). W literaturze brakuje informacji o reakcji odmian jęczmienia ozimego na pogarszającą się jakość gleby. Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Badano 10 odmian jęczmienia ozimego: Amarena, Epoque, Fridericus, Karakan, Lomerit, Maybrit, Mer- lot, Nickela, Rosita i Scarpia. Doświadczenia były prowadzone na trzech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach bonitacyj- nych gleby: II, IIIa, IIIb i IVa; w warunkach pH gleby od 5,0 do 6,7. Największy plon ziarna jęczmienia ozimego (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego. mniejszy o 9,2% na glebach kompleksu żytniego bardzo dobre- go, a mniejszy o 16,8% na glebach kompleksu żytniego dobre- go. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo- -rolniczych były podobne jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największy spadek plonu na glebach kompleksów żytnich w relacji do kompleksu pszennego dobrego wystąpił u odmian: Maybrit, Nickela i Fridericus. najmniejsze zniżki plo- nu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich stwierdzono u odmian: Epoque, Amarena i Scarpia. Spośród badanych odmian najbardziej tolerancyjne na uprawę w warunkach niższe- go pH gleby (5,0–5,5) były: Amarena, Epoque, Scarpia i Rosita.